#2 "Θα τα πεις όταν πιστεύεις ότι η συγκεκριμένη άποψη τον αφορά, και όταν πιστεύεις ότι είναι η κατάλληλη στιγμή. Μπορεί να είναι και μετά από ένα χρόνο, ναι. Άλλωστε αν επί ένα χρόνο ο άλλος δεν φαίνεται να νοιάζεται για το θέμα, μπορεί και να μη νοιαστεί ποτέ."Σοβαρά; MEΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ θα αποκαλύψεις στον σύντροφό σου τις απόψεις και τις επιθυμίες σου για καθοριστικά ζητήματα ζωής, όπως η απόκτηση παιδιών;;;;;;!!!!!!! Ειλικρινά, έπαθα πολιτισμικό σοκ από την απάντηση! Τον σύντροφό σου και τον αφορά και τον καίει και τον νοιάζει και τον κόφτει από την μέρα σχέσης νούμερο 1, και όχι από τη μέρα σχέσης νούμερο 365(!), να μάθει τί πιστεύεις εσύ, τί θέλεις εσύ και τί θα κάνεις εσύ στη ζωή σου σε πολύ σημαντικούς τομείς, γιατί υποτίθεται πως θέλετε να ζήσετε μαζί και να τα μοιραστείτε όλα αυτά! Αλλιώς, ΓΙΑΤΙ συνάπτετε ερωτικο-συντροφική σχέση; Μπορείτε απλά να βγαίνετε, να περνάτε καλά, να επικοινωνείτε θαυμάσια, να μοιράζεστε μερικά μόνο (εκείνα που εσύ διαλέγεις και ορίζεις) από όσα πραγματικά σοβαρά σε απασχολούν για τη ζωή και το μέλλον σου - και τον καθένα προσωπικά - και γενικώς να διατηρείτε μια καταπληκτική ανθρώπινη σχέση με dates, sex και ό, τι άλλο σας καπνίσει και τη βρίσκετε. Αλλά αυτό δεν είναι συντροφική σχέση πολύ συγκεκριμένης κατηγορίας και δέσμευσης, όπως την εννοούμε. Είναι κάτι άλλο. Αν στην απάντηση μιλάς για κάτι τέτοιο, πάω πάσο. Αλλά η αποστολέας δεν μου φαίνεται πως σε ρωτάει για αυτό.Ούτε με την Iris συμφωνώ. Για να εκφράσουμε τις απόψεις μας καμία αφορμή για ξεκάρφωμα δεν χρειάζεται. Αυτό δα έλειπε! Να ντρεπόμαστε που ενδιαφερόμαστε για ταύτιση σε τόσο βασικά και ζωτικά ζητήματα συμπόρευσης με τον άνθρωπο που σκοπεύουμε να κάνουμε συνοδοιπόρο της ζωής μας. Δηλαδή, πάτε καθόλου καλά όλοι σας σήμερα; Τα σκέφτεστε αυτά που γράφετε; Τί να τον κάνω έναν ανώριμο άνθρωπο που ξέρω ότι δεν είναι έτοιμος να συζητήσει επί εκείνων που με απασχολούν, για να κάτσω να σκαρφιστώ και πώς θα του το πλασάρω;! Ευθέως θα του το πω και ευθέως περιμένω να μου το πει. Οτιδήποτε λιγότερο, τί να πω, μάλλον υποτιμάει τα πρόσωπα. Για δηλώσεις περί της ζωής σου πρόκειται. Όχι για κάποιο παιχνιδάκι, ώστε να παίζουμε τις γειτόνισσες. Λοιπόν, κοπελιά της #2, εάν φτάσει η στιγμή που βλέπεις έναν τύπο σαν επικείμενο σύντροφο, εάν κρίνεις ότι ταιριάζετε και ότι σε ενδιαφέρει για μια τέτοια προοπτική σχέσης, μέσα στα πρώτα πέντε ραντεβού πρέπει να έχουνε ξεκαθαριστεί εξ' άπαντος τόσο φλέγοντα και καίρια θέματα που θα σας απασχολήσουν στην πορεία και τότε θα είναι πιθανότατα αργά για τέτοιες θεμελιώδεις εξηγήσεις και τοποθετήσεις, διότι μπορεί να επιφέρουν ρήγμα από το πουθενά τόσο στην μεταξύ σας σχέση όσο και στην ψυχολογία σας κατ' επέκταση. Φροντίζουμε τα θεμέλια μιας σχέσης όταν ξεκινάμε να την χτίζουμε και όχι όταν έχουμε φτάσει στον πρώτο όροφο και ρίχνουμε πλάκα για τον επόμενο... τότε είναι αργά! Θα πέσει και θα σε πλακώσει το σπίτι. Και θα έχει δίκιο βουνό, όπως και τα συντρίμμια του.Επίσης, η ζωή δεν σου χρωστάει πεντακόσια χρόνια γύφτικα. Έχεις πολύ πεπερασμένο χρονικό τμήμα για να μην λαμβάνεις σοβαρά τον καιρό που περνάει και φεύγει - αυτό είναι δική σου προσωπική απώλεια και έτσι θα βιωθεί -, προκειμένου να περνάει ο χρόνος και εσύ να κάαα...θεσαι, και να περιμένεις πότε του άλλου θα μοιάσει ότι τον απασχολεί συγκεκριμένα να κάνει παιδιά μαζί σου, ώστε τότε μόνο να του πεις ότι εσύ θέλεις ή δεν θέλεις παιδιά μαζί του αντίστοιχα. Λίγες δεκαετίες ζωής μας μένουν. Μετρημένες. Κι αυτό μόνο αν σταθούμε από τους τυχερούς. Ναι, η αιωνιότητα μπορεί να κρύβεται στις σκιές αυτού του χρόνου και, εξάλλου, αυτό είναι το ζητούμενο. Αλλά για να δημιουργηθούν σκιές που θα τις κατοικήσουν οι αιωνιότητες, χρειάζονται και άνθρωποι, και βιωμένες πολύτιμες στιγμές μαζί τους - ουσιαστικές, όχι γεμάτες ματαιώσεις. Μέσα σ' αυτά τα λίγα χρόνια, λοιπόν, που έχουμε στη διάθεσή μας, πρέπει να επιλέξουμε πώς θα ζήσουμε, πώς θα μοιραστούμε, και να το τολμήσουμε. Αυτά.
