Λένα χαίρομαι που ένας άνθρωπος με τη δική σου ορθολογική σκέψη επιβεβαιώνει τη μόνη 100% ξεκάθαρη σκέψη που έχω στο μυαλό μου σχετικά με το δημοψήφισμα. Και η ξεκάθαρη αυτή στη σκέψη δεν αφορά στην απάντηση που θα δώσω, αλλά στο ερώτημα που μου τίθεται: στο ότι αυτό το ερώτημα δεν θα έπρεπε να μου τίθεται, και προπάντων όχι με αυτόν τον τρόπο.Εκ πρώτης, δείχνει τόσο πανηγυρικά δημοκρατικό όλο αυτό. Με ρωτούν τι θα κάνω, με λαμβάνουν υπόψη τους! Δεν παίρνουν αποφάσεις ερήμην μου!Οι αποφάσεις όμως υποτίθεται ότι δεν θα λαμβάνονταν ερήμην, ούτως ή άλλως. Ο Σύριζα δεν βρέθηκε στην εξουσία ούτε κληρονομικώ δικαίω, ούτε ουρανοκατέβατος, ούτε πραξικοπηματικά. Τον έστειλε εκεί η λαϊκή βούληση, με σαφή εντολή. Βασιζόμενη στις δεσμεύσεις που ο ίδιος ανέλαβε. Ουδείς, διεθνώς, αμφισβήτησε τη νομιμοποίηση του Σύριζα να μιλά εξ ονόματος του ελληνικού λαού. Η λαϊκή εντολή που είχε λάβει ήταν όχι απλώς νωπή, ήταν φρεσκότατη, σπαρταρούσε! Ποια ήταν η χρεία μιας ακόμη πιο νωπής;Όσον αφορά δε στο θέμα της αρμοδιότητας να απαντήσουμε, το διατυπώνεις όσο καλύτερα γίνεται: "Τα δημοψηφίσματα είναι για ερωτήματα απολύτως ξεκάθαρα, όταν υπάρχουν δύο απαντήσεις που οδηγούν οπωσδήποτε σε διαφορετική πορεία και έχουν απολύτως ξεκαθαρισμένα αποτελέσματα. Πρέπει να είναι ερωτήματα που δεν πιέζονται από το χρόνο, και ερωτήματα που μπορούν να απαντηθούν χωρίς να χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις. Αλλιώς είναι σφυγμομέτρηση."Εδώ μας τίθενται ως επιλογές:Αφενός μια πρόταση που - πέραν του ότι έχει ήδη αποσυρθεί από το τραπέζι - χρειάζεται μελέτη, χρόνος και, το κυριότερο, εξειδικευμένες γνώσεις για να την κατανοήσουμε καιΑφετέρου μια απροσδιόριστη έκκληση για "αντίσταση" χωρίς καμιά εξασφάλιση για πρακτικά αποτελέσματα, και δηλώσεις του τύπου "έχουμε Plan B αλλά δεν το αποκαλύπτουμε (!!!)". Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα (που ακόμα έρχεται...)Ενδεικτική ήταν, πιστεύω, μια ανταλλαγή σχολίων κάτω από χθεσινό post στο FB της Lifo, σχετικά με δηλώσεις του Βαρουφάκη. Ένας σχολιαστής εξέφρασε την έντονη δυσπιστία του απέναντί του, στηριζόμενος στο πώς διαψεύστηκαν προηγούμενες διαβεβαιώσεις του. Μια σχολιάστρια του αντέτεινε ότι αυτός δεν είναι εις θέσιν να αμφισβητεί τον αρμόδιο υπουργό, που έχει μάλιστα μακρά ακαδημαϊκή καριέρα στον τομέα της οικονομίας. "Είμαι όμως σε θέση να αποφασίσω για το οικονομικό μέλλον της χώρας;" ήταν η απάντησή του.Καλώς ή κακώς, το πολίτευμά μας είναι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Το εύρος των πολιτικών αποφάσεων, οι διεθνείς ισορροπίες, οι αντιδράσεις των αγορών, είναι θέματα που ελάχιστοι από εμάς μπορούμε να τα γνωρίζουμε και να τα κατανοούμε.Γι' αυτό ακριβώς (αναγκαζόμαστε να) στηριζόμαστε στους επαγγελματίες πολιτικούς, που πληρώνονται για να αφιερώνουν όλο τους τον χρόνο στην μελέτη των περίπλοκων αυτών θεμάτων, έχοντας στη διάθεσή τους ένα τεράστιο επιτελείο από εμπειρογνώμονες, συμβούλους και διαπραγματευτές.Ακόμη περισσότερο, έχουν πρόσβαση στις συνομιλίες κεκλεισμένων των θυρών, στα μυστικά συμβούλια, σε όλα αυτά που στα δικά μας αυτιά φτάνουν ως φήμες και αόριστοι ψίθυροι από "ανώνυμες πηγές".Μου ζητείται λοιπόν να αποφασίσω, στερούμενη ΟΛΑ αυτά τα εργαλεία, και επιπλέον υπό το βάρος της πρακτικής εξάντλησης και της συναισθηματικής φόρτισης τόσων ετών σκληρής λιτότητας. Δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ το ίδιο με το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας για τον γάμο μεταξύ ομόφυλων, ή το (προ ετών) ιταλικό δημοψήφισμα για το διαζύγιο, για θέματα δηλαδή στα οποία καθένας μπορεί να τοποθετηθεί ξεκάθαρα με βάση απλώς τις κοινωνικές αντιλήψεις του - και στα οποία, όπως είπαμε, είναι 100% διάφανο τι θα πει "ναι" και τι "όχι".Ζητώντας συγγνώμη για το τεράστιο σχόλιο (είχα πάντως καιρό να γράψω τέτοιο σεντόνι), επιτρέψτε μου κάτι τελευταίο: Επειδή κάποιοι μπορεί απλώς να επιχειρηματολογήσουν για την ανωτερότητα της άμεσης δημοκρατίας, της οποίας έκφανση θεωρείται το δημοψήφισμα, να πω προκαταβολικά: Από τη στιγμή που δεν έχει (και μάλιστα παρά τον κοινωνικό αναβρασμό) γίνει κάποια παλλαϊκή σύρραξη για να "καταλάβουμε τα ανάκτορα", είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι η πλειοψηφία δεν ζητά επικράτηση της αναρχίας, και προτιμά την αντιπροσωπευτική, κοινοβουλευτική δημοκρατία. Άρα η συζήτηση γίνεται με αυτούς τους όρους.
