@3 Εμένα αυτά που λες μου φαίνονται πολύ καλοί λόγοι για να ξεκινήσεις ένα διδακτορικό. Η αδερφή μου έχει τελειώσει πέρσι το διδακτορικό της σε αγγλικό πανεπιστήμιο και αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι κάτι τέτοιο απαιτεί τεράστια αφοσίωση, αγάπη για το αντικείμενο σου, αγάπη για το διάβασμα και την έρευνα, συγκέντρωση και τρομερή αυτοπειθαρχία. Είναι πολύ μοναχική διαδικασία και απαιτεί άπειρες ώρες διαβάσματος. Αν πιστεύεις ότι μπορείς να αντεπεξέλθεις δε βλέπω το λόγο να μην το προσπαθήσεις.Τώρα όσο για την επαγγελματική αποκατάσταση, είναι όντως δύσκολη και τα πλείστα πανεπιστήμια στον κόσμο (δεν γνωρίζω για την Ελλάδα) κάνουν συμβόλαια 2-3 χρόνων. Όμως αν δε σε πειράζει να πας όπου βρεις δουλειά, δε θα έχεις πρόβλημα. Ποια δουλειά στις μέρες μας σου προσφέρει σιγουριά επ' άπειρον έτσι κι αλλιώς; Για παράδειγμα η αδερφή μου δούλευε από πριν τελειώσει και μέχρι πρόσφατα στην Αγγλία και από το Σεπτέμβρη έχει μια πρόταση από ένα πανεπιστήμιο στην Αυστραλία. Το ψάχνει και για πιο κοντά αλλά αν δε βρεθεί κάτι άλλο θα πάει εκεί για δύο χρόνια. Εκείνη δεν την πειράζει πλέον, της αρέσει κιόλας, ενώ αν τη ρωτούσες όταν ξεκινούσε θα σου έλεγε ότι δε θα έφευγε με τίποτα από την Ευρώπη για να είναι κοντά στην οικογένεια της. Οπότε τώρα επικεντρώσου στο να βρεις το θέμα του διδακτορικού σου, να είναι κάτι που σου αρέσει πραγματικά και στο οποίο η έρευνά σου θα έχει κάτι να προσφέρει, να μην είναι κάτι χιλιοειπωμένο, και τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν. Από μένα καλή επιτυχία!