#7 Κάνεις μία μεγάλη γενίκευση: λες "οι σχέσεις", "την ικανότητά μου να ερωτεύομαι". Δεν είναι όλες οι σχέσεις ίδιες: Υπάρχουν αυτές που μας κατσιάζουν, αυτές που μας ανανεώνουν, αυτές που μας αλλάζουν τη ζωή (προς το καλύτερο ή το χειρότερο) και τόσες πολλές άλλες. Πολλοί λένε ότι όσο περισσότερες σχέσεις, τόσο περισσότερες εμπειρίες, και άρα τόσο πιο ώριμος και κατασταλαγμένος ο άνθρωπος, άρα λένε, κάνε, κάνε σχέσεις (κατά το κάνε, κάνε ταξίδια ή το διάβασε, διάβασε βιβλία). Δεν έχουν και πολύ άδικο: Οι σχέσεις, τα ταξίδια, τα βιβλία, (όσο και αν είναι διαφορετικές εμπειρίες ματαξύ τους) μπορεί να είναι πολύ ωραία, και να σε συντροφεύσουν από σύντομο διάστημα έως μια ζωή. Όμως ξεχνάνε ένα μεγάλο πράγμα: την ικανότητα της επεξεργασίας των καταστάσεων, και την ειδική συνθήκη του ανθρώπου που τα ζει όλα αυτά: Αν οι ευκαιρίες από τις εμπειρίες που σου δίνονται περνάνε σα νερό μέσα από τα χέρια σου, χωρίς να πίνεις, και χωρίς να ξεδιψάς, τότε είναι δώρον άδωρον: Οι σχέσεις γίνονται μία ακόμα αρένα όπου κάποιος αργά η γρήγορα θα πληγωθεί. Το διάβασμα γίνεται βαρετό και καταναγκαστικό. Τα ταξίδια, κουραστικά. Και ξυπνάς μια μέρα και λες: Μα τί κάνω; Ποιά είμαι; Τί κάνω λάθος; Και επειδή κάτι πρέπει να απαντήσεις στον εαυτό σου, ξεκινάς τα "μα, μήπως επειδή οι σχέσεις μου ήταν πολλές;" (ενώ σίγουρα καταλαβαίνεις ότι 4 σχέσεις σε 6 χρόνια, ΔΕΝ είναι πολλές).Έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα με την απομυθοποίηση: Δε χρειάζονται οι δικαιολογίες. Χρειάζονται σχέσεις οι οποίες πραγματικά θα σου προσφέρουν και θα σε εξελίσσουν, όσο πολλές (ή λίγες) μπορεί να είναι για εσένα αυτές. Που δε θα βασίζονται στον έρωτα εξαιτίας αλληλοπαραμυθιάσματος, αλλά στον έρωτα εξαιτίας αυθόρμητης, δημιουργικής παρόρμησης.
