Εξαιρετική η απάντησή σου, Λένα, στην ερώτηση 7, συμφωνώ με ό,τι έγραψες. Πια, το να συμβιβάζονται οι υπερφουσκωμένες προσδοκίες του καθενός μας έχει καταλήξει να θεωρείται η έσχατη προσδοκία προς τα υποτιθέμενα standards που θέτουμε στις σχέσεις μας. Το "τα βρίσκω στη μέση του δρόμου" δεν είναι δαίμονας, δεν είναι κακώς εννοούμενος συμβιβασμός, είναι κάνω ειρήνη με τη διαφορετικότητα. Κάνω ειρήνη με το ότι οι προσδοκίες μας ίσως να είναι ανερμάτιστο κύημα του μυθιστορήματος που έχουμε μέσα στα κεφάλια μας. Αρκεί βέβαια οι συμβιβασμοί να μη μας κάνουν δυστυχισμένα όντα.