#7Αχ αυτή η κρίση, δεν έχουμε πια δικαίωμα να μην μας αρέσει η δουλειά μας και το εργασιακό περιβάλλον να μας πνίγει μέχρι ασφυξίας, γιατί θεωρούμαστε αχάριστοι. Εγώ είμαι σαν εσένα, επηρεάζομαι στο μέγιστο βαθμό από το περιβάλλον μου και αναπτύσσω ψυχοσωματικά όταν μένω σε μια δουλειά που με καταπιέζει αφάνταστα (π.χ. λόγω απίστευτα κακιάς και ξινής συναδέλφου). Έχω αλλάξει πολλές δουλειές έτσι και δεν το έχω μετανιώσει. Αν είναι να χαραμίσω την ψυχική μου υγεία για έναν μισθουλάκο, άστο καλύτερα. Δεν θα έλεγα τα ίδια αν είχα να συντηρήσω παιδιά ας πούμε, εννοείται. Καλύτερα να ψάξεις για μια άλλη δουλειά, αφού σε στηρίζει και ο άντρας σου όλα καλά. Περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της μέρας στη δουλειά, μας αξίζει να πηγαίνουμε με κέφι και χαρά και όχι να βγάζουμε το χτικιό.