Κι εγώ 30 είμαι, και σύμφωνα με τις δικές μου μνήμες του παιδικού/εφηβικού μου περίγυρου, το ξύλο δεν ήταν συνήθης πρακτική και "νόρμα" των γονιών - ήταν η δυσάρεστη εξαίρεση που όλοι συζητούσαν όταν συνέβαινε.Ούτε εγώ συμφωνώ με το σκεπτικό "τόσα ξέραν/αυτά είχαν μάθει αυτά έκαναν οι παλιοί, ας το δεχτούμε ως έχει". Αν σκεφτόμασταν έτσι, η ζωή, η κοινωνία, το ανθρώπινο είδος, θα έμεναν στάσιμα.Πάντως, επειδή ισχύει ότι η κάθε γενιά έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, βιώματα, νοοτροπίες, νομίζω ότι μπερδεύεις τη γενιά των γονιών μας, με αυτή των παππούδων μας. Εγώ άκουγα απ'τους γονείς, θείους και όλους τους συνομήλικούς τους για "πολύ ξύλο" ως "απλή και καθημερινή" μέθοδο τιμωρίας και "διαπαιδαγώγησης" τους.
