Ζώντας και σπουδάζοντας στην Αυστρία έχω αντιμετωπίσει κι εγώ αυτό το ζήτημα.. Την πρώτη φορά που το άκουσα ήταν σε μάθημα, όπου γνωριζόμασταν οι συμφοιτητές μεταξύ μας και μου φάνηκε τόσο παρα-ξενο.. Δεν είχα ακούσει μέχρι τότε κάποιον να λέει ότι είναι από τη Μακεδονία και να μην εννοεί την ελληνική.. ένιωσα πολύ αμήχανα και δεν ήξερα πως να αντιδράσω, αρχικά θύμωσα αλλά αμέσως μετά συνειδητοποίησα ότι δε φταίνε σε τίποτα τα παιδιά, τα οποία αφού τα γνώρισα, είναι και πολύ συμπαθή.. Μετά από 2 χρόνια δεν το έχω συνηθίσει ακόμα και σε περίπτωση που θα αναφερθώ στην καταγωγή τους, λέω Σκόπια, επειδή τυχαίνει να είναι από αυτήν την πόλη (σαν να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου).. Νομίζω πλέον υπάρχει μεταξύ μας ένας κοινός σεβασμός και μία σιωπηρή συμφωνία να μην αναφερόμαστε σε αυτό το θέμα.. Σε συζητήσεις με παιδιά από άλλες χώρες, κυρίως κοινές γειτονικές μας, εξηγώ πως έχει η κατάσταση (γεωγραφία, ιστορία, Μέγας Αλέξανδρος κλπ, ονομασία) και φυσικά είναι η πρώτη φορά που τα ακούνε.. Μου εξηγούν κι εκείνοι τις διαφορές που έχουν με τους γείτονες τους και στο τέλος κάνουμε όλοι μαζί παρέα..