Τίθεται ένα ερώτημα εδώ:Αυτός που δεν αποδέχεται τον κρατισμό(εν παρόδω,δεν είναι μαρξισμός/λενινισμός ο κρατισμός,είναι κληρονομημένο κατάλοιπο της σοβιετικής περιόδου συνδυαστικά με μία παρερμηνευτική/δογματική προσέγγιση της ‘’δικτατορίας του προλεταριάτου’’ως αναγκαίο μεταβατικό στάδιο προς την αταξική ,και χωρίς κράτος βέβαια,κοινωνία)και αυτός που δεν αποδέχεται τον νεοφιλευθερισμό(με το δογματικό βλέμμα να είναι το ίδιο έντονο,αν πιστεύει οτι το ‘’αόρατο χέρι’’της αγοράς τακτοποιεί τα πάντα με το αναγκαίο κράτος να ρυθμίζει απλώς και να εποπτεύει),που ανήκουν αμφότεροι,στην αριστερά ή στη δεξιά;κατατάσσοντας κάπως αυθαίρετα και τον αναρχισμό(ούτε κράτος ούτε,βέβαια,νεοφιλελευθερισμός)στην αριστερά.Απο την άλλη,στην Ελλάδα,λόγω διαφορετικής ιστορικής διαδρομής απο τα υπόλοιπα δυτικά κράτη,φτάνει να ευαγγελίζεται κανείς την ‘’επανάσταση του αυτονόητου’’για να καταταχθεί αυτόματα στην χορεία των προοδευτικών,ανεξαρτήτως των συντηρητικών του καταβολών.Στην δε Ευρώπη,η σοσιαλδημοκρατία φαίνεται να προδίδει το ένδοξο παρελθόν της,υιοθετώντας συντηρητικές αντιλήψεις...Μύλος!