Εντάξει όταν κάποιος σου λέει να πας μαζί του δε θα βρει μια να σε κερατώσει. Αυτή η νοοτροπία με κάνει έξω φρενών. Δεν της ζητάει να πάει για να την κερατώσει, της ζητάει να πάει γιατί:α) μπορεί να τη θέλει μαζί κι αυτός να μη θέλει να είναι μόνος του γιατί όσο να ναι σε μια ξένη χώρα μόνος είναι λίγο κάπως στην αρχήβ) θέλει να τη βοηθήσει να βρει κι αυτή δουλειά εκεί γιατί θέλει να μείνουν μαζί ισότιμα και να μην αισθάνεται ότι την έχει υπηρέτρια ή ότι την ταϊζει γ) βρήκε δουλειά, σκέφτηκε ότι είναι μαζί 1.5 χρόνο οπότε θέλει να κάνει το επόμενο βήμαΠροσωπικά θεωρώ ότι της δίνει μια ευκαιρία να βρει πιο εύκολα δουλειά παρά να ψάχνει μέσω ίντερνετ. Είναι τελείως διαφορετικό το να είσαι εκεί και να δεις και τη νοοτροπία (όσο γίνεται) της χώρας που πας, να έχεις την ευκολία να πεις "ναι, ερχόμαι Δευτέρα για συνέντευξη" και να ξέρεις πού πάνε τα 4, παρά να κανονίζεις μέσω skype, να πέφτει η σύνδεση, να προσλαμβάνεσαι και να έχεις να βρεις ΚΑΙ σπίτι ΚΑΙ να προσαρμοστείς. Το λέω γιατί το πέρασα, και από τη μία και από την άλλη. Προφανώς, αν η ίδια αποφασίσει να πάει δε θα πρέπει να το χρεώσει σε αυτόν. Εκείνος της είπε τι θέλει, τώρα είναι η σειρά της. Δεν την πήραν και τα χρόνια να κλειστεί σε μοναστήρι, 30 χρονώνν είναι, νεά κοπέλα.Προφανώς αν πάει εκεί τον πρώτο καιρό θα είναι σαν ζευγάρι του παλιού καιρού, αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι αυτά. Κάποια στιγμή, όπως έγραφε και Τάσος Αθανασιάδης, καλούμαστε να μπούμε στην αίθουσα του θρόνου, με τους αυλικούς μας, την καρδιά και το νου, και να αποφασίσουμε για τη ζωή μας. Είναι μία από αυτές τις στιγμές.