Συντάσσομαι με Σουρτουκω. Εδώ η κοπέλα στέλνει το γράμμα και το δικό της συμφέρον συζητάμε. Λοιπόν, ο γάμος είναι ένα συμβόλαιο με το οποίο εξασφαλίζεις αν μη τι άλλο ότι αν ο γάμος διαλυθεί, και με την προϋπόθεση ότι είναι οικονομικά ασθενέστερη, σίγουρα θα μπορεί να διεκδικήσει μέρος όσων αποκτήθηκαν εντός γάμου από τον σύζυγο. Αυτό αποτελεί την ελάχιστη πρακτική εξασφάλισή της, με δεδομένο ότι η κοπέλα θα μεταναστεύσει στην χώρα μόνο για να είναι μαζί με τον σύντροφό της - δε θα μετανάστευε αλλιώς (και αυτό βεβαίως είναι πιθανόν θα μετρήσει υπέρ της στο Δικαστήριο για τη διεκδίκηση περιουσίας!). Και βεβαίως με δεδομένο ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα βρει εκεί δουλειά - και θα ασχολείται κατά κύριο λόγο με τη φροντίδα του σπιτιού και του συζύγου/συντρόφου εν γένει. Δεν ξέρω πώς παριστάνετε ότι δεν τα βλέπετε αυτά - είναι απολύτως στοιχειώδη. @ the advocate' s client Οι γάμοι για πρακτικούς λόγους γίνονται έτσι κι αλλιώς, με όποια έκφραση κι αν το αποδώσεις. Όλοι οι γάμοι. Μηδενός εξαιρουμένου. (Οk, εξαιρούνται πιθανόν οι θρησκόληπτοι.)Δεν ξέρω πού βρίσκεται το κακό σε αυτό. Ευθέως, καθαρά και ξάστερα ομιλούμε. Εξάλλου δεν είναι κρυφό σε κανέναν. Για το πρακτικό συμφέρον του ενός ή και των δύο συντελείται και υπογράφεται ένα - οποιοδήποτε - συμβόλαιο απανταχού στον κόσμο από καταβολής συμβολαίων. Αυτός είναι ο σκοπός του, και είναι σαφής σε όλους τους νοήμονες - ακόμα και στους αγράμματους.Το αν το κρίνεις δίκαιο ή άδικο είναι η προσωπική σου εκτίμηση και θεωρώ ότι θα έπρεπε να εξαρτάται από την κάθε ξεχωριστή περίπτωση και να εξάγεται ανάλογα. Όχι γενικολογώντας και υποβιβάζοντας την σύναψη συμβολαίων γάμου έτσι απλά για να μη μας κατηγορήσουν ως συμφεροντολόγους. Διότι αυτή η τοποθέτηση εκτός από εντελώς μη ρεαλιστική, είναι και παράλογη ως εκεί που δεν πάει. Εκτός κι αν τάσσεσαι εναντίον του γάμου επί της αρχής. Τότε το δέχομαι. Ναι. Τότε πρόκειται για την εκκίνησή σου από δική σου διαφορετική θεμελίωση, σεβαστή και ωραία. Υπό αυτόν τον όρο μπορώ να δω ότι και η θέση σου είναι συνεπής στην αρχή σου και τη δικαιολογεί/εξηγεί με τον δικό της καθ' όλα σεβαστό και εύλογο τρόπο.Χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχω επιχειρήματα κατά της συγκεκριμένης αρχής, πάντως την κατανοώ. Άλλωστε, δεν είναι αυτό το θέμα μας.@ Χρήστος Παπαγεωργίου Φυσικά το ίδιο ακριβώς και χειρότερα μπορεί να συμβούν και στην Ελλάδα. Με την σημαντική και σημαίνουσα διαφορά ότι η κοπέλα τότε δεν θα έχει χάσει χρόνο, χρήμα, σταθερή εργασία και ποιότητα ζωής (παίρνουμε ως δεδομένο ότι εδώ έχει μια καλή εργασία και μια σχετικά καλή διαβίωση, για να το σκέφτεται τόσο πολύ - αυθαίρετα, αλλά είναι το πιο πιθανό τέλος πάντων) με ταξίδια και μετακομίσεις σε μια ξένη χώρα, αναζήτηση εργασίας σε μια ξένη χώρα, αβεβαιότητα, προσαρμογή διαβίωσης σε νέες συνθήκες, επιβαρυμένη ψυχολογία χωρίς φίλους και γενικά χωρίς άλλους (εκτός του συντρόφου της) οικείους ανθρώπους τριγύρω της κλπ. Στην εξίσωση δεν βάζω καν την γλώσσα και την κουλτούρα του ξένου τόπου - τα θεωρώ δευτερεύοντα ενώ κάλλιστα μπορεί για την κάθε μεμονωμένη περίπτωση ατόμου και να μην είναι. Αν χωρίσουν στην Ελλάδα, θα βρίσκεται στο σπίτι της, στους ανθρώπους της και στη ζωή της· και το μόνο που θα έχει χάσει θα είναι μια αποτυχημένη σχέση. Ή ό, τι άλλο συναισθηματικά και ηθικά θα είχε διαμειφθεί μεταξύ τους μέσα στα πλαίσια της προσωπικής τους σχέσης τέλος πάντων - που όντως αυτό μπορεί να διαδραματιστεί οπουδήποτε, οπότε το συγκεκριμένο θέμα δεν ξέρω και εγώ πόσο νόημα έχει να το εξετάσουμε πιο... γεωγραφικά.#2 Συμφωνώ μόνο με έναν στίχο από το κομμάτι του Στεφάνου (link του Dex παρακάτω) : "Είναι κι ο έρωτας μια τρόικα κι αυτός".Κάνε σωστές και έγκαιρες διαπραγματεύσεις. Βάλε εσύ τις κόκκινες γραμμές που οι άλλοι μόνο μασουλάνε... (lol) Ο έρωτας μπορεί να γίνει ο δανειστής που θα σου ρουφήξει το αίμα χειρότερα από όλες τις πολυεθνικές συμμορίες και τις μαφιόζικες κλίκες μαζί. Την έχουν πατήσει άνθρωποι πολύ πιο έξυπνοι, πολύ μεγαλύτερα τσακάλια από εμάς.
