#3. Ωραία ευκαιρία να πω μία αγαπημένη μου ιστορία! Σε γηπεδάκι μπάσκετ, περνούσα πίσω από την μπασκέτα για να πάω σε κάτι φίλους. Εκείνος έπαιζε και διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας . Καρφωθήκαμε. Του έφυγε η μπάλα από τα χέρια, εγώ προχωρούσα κοιτάζοντάς τον, με αποτέλεσμα να συγκρουστώ με το κεφάλι με την διπλανή μπασκέτα... Έφυγα κατακόκκινη από ντροπή, χωρίς να πάω καν ως τους φίλους μου, και φυσικά δεν ξαναπάτησα το πόδι μου εκεί. Τέσσερις μήνες μετά τον πέτυχα σε ένα λεωφορείο, είχε τη διπλανή θέση. Με ρώτησε πώς είναι το κεφάλι μου, μου είπε ότι έχει λιώσει τα παπούτσια του στο γήπεδο αυτό το διάστημα περιμένοντας να ξαναφανώ και μετά από 4 ώρες ταξίδι γίναμε ζευγάρι. Τώρα η σχέση αυτή έχει τελειώσει, αλλά πάντα θα είναι γλυκιά η ανάμνηση της στιγμής που ο χρόνος πάγωσε και υπήρχαν μόνο τα μάτια του.