3. Πριν 2 χρόνια πήγα με τη γιαγιά μου στην λαϊκή για να τη βοηθήσω. Ξαφνικά, εκεί στον πάγκο με τις ντομάτες, μένουμε και οι δύο παγωμένοι, δεν το είχα ζήσει ξανά αυτό. Απομακρυνόμασταν με τη γιαγιά κ τα βλέμματά μας δεν ξεκολλούσαν. Αργότερα πέρασα ξανά μόνη μου, ήθελα να τον δω, μου μίλησε, ήταν απίστευτα ντροπαλός, ήταν Πακιστανός κ πρώτη φορά προσέγγιζε γυναίκα, μου έδωσε το τηλ του αν κ του είπα πως έχω σχέση. Δεν τον κάλεσα, ωστόσο μετά από εβδομάδες βρέθηκα ξανά στην λαϊκή με φίλη , όχι με τη γιαγιά ευτυχώς, κ έπεσε στα πόδια μου κλαίγοντας κ ρωτώντας γιατί δεν τον πήρα. Με τα πολλά του έδωσα τον αριθμό μου (λάθος μεγάλο) κ φυσικά το μετάνιωσα. Εξαιτίας της κουλτούρας κ της νοοτροπίας του έγινε απίστευτα κουραστικός κ ενοχλητικός, έβαζε το αφεντικό του να με παίρνει, μίλησε στους δικούς του στο Πακιστάν για μένα, διάφορα σκηνικά. Ήταν ένα καλόκαρδο πλάσμα, μικρότερος από μένα (πρέπει να ήταν 23 τότε) κ λόγω στάσης ζωής άπειρος κ λίγο ανώριμος . Δυστυχώς μετά από 2 μήνες αναγκάστηκα να του μιλήσω υπερβολικά άσχημα λέγοντας λόγια που δεν είναι στο χαρακτήρα μου, μέχρι κ με χ.α. τον απείλησα παρ όλο που γνώριζε πόσο τη μισώ. Τον πλήγωσα πολύ, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι εγώ μπορούσα να μιλήσω έτσι κ δε με ενόχλησε ποτέ ξανά. 2χρόνια μετά τον είδα στην Ομονοια, δουλεύω εκεί κ πίστευα πως ήταν πιθανό να τον έβλεπα εκεί γύρω. Περίμενε στην ίδια στάση με μένα. Έπαθε σοκ. Με πλησίασε ρωτώντας με αν είμαι η τάδε αλλά έβαλα τα γυαλιά ηλίου, γύρισα από την άλλη κ είπα "κάποιο λάθος κάνετε, δεν είμαι αυτή που θέλετε κ αν μπορείτε αφήστε με στην ησυχία μου σας παρακαλώ". Έτσι κι έκανε. Πού να ήξερε ότι εγώ είχα πάθει μεγαλύτερο σοκ από εκείνον..