#7 Ναι, είχα και εγώ μια τέτοια φίλη η οποία ήταν περήφανη για την αγένεια της - γιατί και η ίδια το αναγνώριζε ότι ήταν αγένεια - η οποία την δικαιολογούσε με το φοβερό "Ναι, εγώ τουλάχιστον είμαι ειλικρινής, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους που το λένε πίσω από την πλάτη σου, εγώ στο λέω ευθέως.". Γιατί προφανώς όλος ο κόσμος είχε την ίδια άποψη με αυτήν για ότι κάνω, πως ντύνομαι, πως κινούμαι, με ποιους κάνω παρέα, τι κάνω στην ζωή μου κτλ. και άλλη δουλειά δεν είχε από το να το σχολιάζει. Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος να νοιάζεται για σένα και να θέλει να σε κάνει παρέα έτσι όπως είσαι - μπα αν δεν σου κάνει καμία παρατήρηση σημαίνει πως είναι ψεύτικος, όχι ότι σε σέβεται σαν άτομο. Προφανώς και μια συμβουλή/κριτική δεν είναι πάντα κακή - μερικές φορές χρειάζονται - αλλά μόνο αν ζητηθεί και μόνο αν πρόκειται για θέμα που επηρεάζει την σχέση των δύο ανθρώπων. Αλλιώς αν τόσο στην σπάει ο άλλος που νιώθεις την ανάγκη να τον κριτικάρεις συνεχώς, ε, μην τον κάνεις παρέα. Τόσο απλό.