Η αναφορά σου στο κούρεμα μού θύμισε ένα περιστατικό: μία συνάδελφος, η οποία τύγχανε να είναι και κόρη του αφεντικού (από οικονομικής απόψεως το αναφέρω), ήρθε στο γραφείο φορώντας μία περούκα σε ένα χρώμα και στυλ χτενίσματος που δεν της πήγαινε καθόλου και εμφανίστηκε μπροστά μας για να μας κάνει πλάκα/έκπληξη. Μόλις την είδα έμεινα άφωνη (επειδή δεν της πήγαινε) κι ενώ οι άλλες της είπαν "ωραίο, με γεια σου", εγώ την πήρα παράμερα και της είπα με θλίψη "γιατί το έκανες αυτό;" Τότε έβγαλε την περούκα και φάνηκε η κόμη της και τότε είδε την χαρά μου και μου είπε, "Σ' ευχαριστώ που ήσουν ειλικρινής. Το ξέρω ότι δεν μου πήγαινε αλλά την αγόρασα για να κάνω πλάκα."