#2. Πω πω, τι μου θύμισες τώρα!Δεν πήγα καν παρακάτω, γιατί βιάζομαι να σε καθησυχάσω: Εγώ από μικρή ''έπασχα'' από αυτό, όλοι με φώναζαν πατζάρι, ντομάτα κλπ και ντρεπόμουν φοβερά!Γύρω στα 20 το θεωρούσα μεγάλο μειονέκτημα. Κι όμως!'Ολα τα αγόρια το θεωρούσαν τρομερά χαριτωμένο και γενικά οι μεγαλύτεροι σε δουλειές κλπ το έβρισκαν δείγμα αθωότητας και νεαρής ηλικίας και μετρούσε στα συν μου!Πέρασαν τα χρόνια, το κοκκίνισμα ελαττώθηκε (όλοι χλωμιάζουμε μεγαλώνοντας) και τώρα στα 30 εκτιμώ το ότι έχω ένα πρόσωπο με λίγο χρωματάκι και δεν χρειάζομαι ρουζ και όποτε βλέπω 20χρονα να κοκκινίζουν τρελαίνομαι!Είχαν δίκιο τότε, είναι πολύ χαριτωμένο!Μη ντρέπεσαι καθόλου!