Για το περιστατικό 1 της ερώτησης 4:Δεν έχει και πολύ άδικο ο φίλος σκηνοθέτης, γιατί μάλλον έχουν δει πολλά τα μάτια του. Είναι πολλοί σε όμοια επαγγελματα που ενώ κάνουν την δουλειά Α, αρχίζουν από μεράκι να ασχολούνται με την παρεμφερή δουλειά Β -και μπράβο τους- όμως όταν αρχίζουν και κατέχουν τη δουλειά Β εμπειρικά και στοιχειωδώς, αρχίζουν να λυσσάνε να μπουν και σε αυτόν τον τομέα. Από μεράκι μεν, αλλά αυτό το μεράκι τους κάνει να ρίχνουν τις τιμές σε οριακό βαθμό (εώς δωρεάν) για να καταφέρουν κι αυτοί να ξεκινήσουν όπως-όπως. Σε μεγάλη κλίμακα, επειδή πραγματικά συμβαίνει συχνά, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καλομάθουν οι πελάτες και όταν ο επαγγελματίας ζητά τα χρήματα που του αναλογούν, να παίρνει την απάντηση "Καλά είναι δυνατόν να ζητάς τόσα; Ο μπατζανάκης του ξαδέρφου μου το κάνει αυτό με 30 ευρώ!"Ας μην το βλέπουμε τόσο ρομαντικά του τύπου "ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει". Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει σπίτι του. Άμα του γυαλίσει ο επαγελματικός χώρος, όχι, δεν μπορεί.