#1Φίλη με τα ροζ πράγματα, στην πρώτη γρήγορη ανάγνωση σκέφτικα ότι ο άνθρωπος δεν θέλει τη συγκατοίκηση, ενδεχομένως και τη σχέση σε προχωρημένο επίπεδο. Όμως το ξαναδιάβασα προσεκτικά: για να φτάσει να σου μιλήσει, δεν του φταίει η σχέση μαζί σου, αλλά ο τρόπος που γεμίζεις τον χώρο, έναν χώρο μέχρι πριν λίγο καιρό αποκλειστικά δικό του. Σκέψου προσεκτικά τι κάνεις, με ποιόν τρόπο επιβάλλεις την παρουσία σου, ποιές συνήθειές του πιέζεις. Μήπως έχετε τελείως διαφορετική αντίληψη για το τι θεωρείται συγυρισμένο σπίτι? Μήπως δεν είναι μόνο μισή ντουλάπα και τα μισά συρτάρια που έχεις στη διάθεσή σου, αλλά υπάρχουν παντού σκόρπια πράγματά σου? Αν του αρέσει η τάξη και οι ελεύθεροι χώροι, μήπως ξαφνικά βρέθηκε σε ένα σπίτι με παρατημένα παντού φουλάρια, κοκαλάκια, σερβιετάκια, βαζάκια με κρέμες, εσώρουχα? Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος σε αυτά τα πράγματα, άλλοι απολαμβάνουν την αταξία και την πλήρη "ασυγυρισιά" κι άλλοι δεν μπορούν να αναπνεύσουν μέσα σε ακαταστασία. Όπως επισημαίνει η Α,μπά καλύτερα αποδεκτή γίνεται η συγκατοίκηση σε έναν καινούριο, "ουδέτερο" χώρο, όπου κανείς δεν καλείται να περιοριστεί και να παραχωρήσει, κι όλα έρχονται σταδιακά. Αφού λοιπόν εσύ πήγες στο σπίτι του, αναγνώρισέ το ως μια μικρή εισβολή. Μην του την κάνεις ανυπόφορη, δες μήπως έχεις υπερβάλει από ενθουσιασμό, ή και από εντελώς αντίθετες πρακτικές οι οποίες φυσικά δεν φαίνονται ούτε ενοχλούν όταν δυο άνθρωποι δεν συζούν.Και βέβαια κάντε κάποια πράγματα από κοινού, βρίσκοντας τη μέση λύση που θα ικανοποιεί και τους δυο: συγύρισμα, επιλογή καινούριων αντικειμένων - επίπλων όπου χρειάζονται, κλπ. Και πάνω απ΄όλα, με καλή διάθεση!