Μου θύμισες τώρα τι άκουγα από τον περίγυρό μου όταν προσπαθούσα να τελειώσω τη σχολή μου. Είχα καθυστερήσει πάρα πολύ. Αλλά ο λόγος καθυστέρησης ήταν ότι δούλευα full time δουλειά με βάρδιες και πολλές πολλές υπερωρίες, από το 2ο εξάμηνο που ήμουν στη σχολή μου.Πόσο αυτονόητο ήταν ότι η δουλειά μου έμπαινε τροχοπέδη και στο διάβασμά μου αλλά και στην παρακολούθηση των απαραίτητων μαθημάτων και εργαστηρίων? Είχα ανάγκη τα χρήματα. Δεν μπορούσα να μην εργάζομαι. Και μάλιστα υπήρξε και μια 2ετία που έκανα δύο δουλειές ταυτόχρονα. Κι όμως όλος ο περίγυρος με χλεύαζε και με σχολίαζε! "Η αιώνια φοιτήτρια, η τεμπέλα που δεν θα τελειώσει ποτέ το πανεπιστήμιο!". Κι εγώ ψάρωνα η χαζή και αισθανόμουν όντως άχρηστη. Πολύ λίγη και άχρηστη!!!!Τώρα που το σκέφτομαι εξοργίζομαι και μετά λυπάμαι. Ήταν πικρό το μάθημα που πήρα συνειδητοποιώντας πόσο επικριτικοί και κοντόφθαλμοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι.