Το κορίτσι στην 1 δεν είπε ποτέ ότι τα πράγματά της είναι όλα ροζ. Απορώ πραγματικά πώς γίνεται να νομίζουμε ότι αυτό είναι το θέμα. Δεν είπε ότι πήγε κ αγόρασε ροζ κουρτίνες με ασορτί χαλιά και ηλεκτρικές συσκευές (ή τζιπάρα που έχει βάψει όλη ροζ και έχει γράψει το όνομά της στο πλάι - το 'χω δει στ' αλήθεια, είναι της Τζούλιας Αλεξανδράτου! ααχαχαχαχα). Είπε ότι το αγόρι έχει φρικάρει και ότι αντιλαμβάνεται σταδιακά ότι το σπίτι ΤΟΥ, γίνεται σπίτι ΤΟΥΣ κι αυτό το αντιλαμβάνεται βλέποντας τα πράγματά της μες στο σπίτι. Που είναι ροζ παρεμπιπτόντως. Και που μπορούμε να καταλάβουμε από μόνοι μας ότι αποκλείεται τα πάντα να είναι ροζ! Πιο πολύ μοιάζει με τον "αντρικό" σχολιασμό χρωμάτων: παλ, σομόν, καρπουζί, λιλά κλπ, όλα ροζ! Το ουσιαστικό θέμα είναι ότι το αγόρι νιώθει δυσαρέσκεια με τα πράγματα της κοπέλας του μέσα στο σπίτι ΤΟΥ. Ακόμα κι αν είναι μόνο λόγω χρώματος, αυτό θα το έκανε ακόμα πιο σοβαρό το ουσιαστικό θέμα, γιατί η κοπέλα του αυτή είναι και μπορεί να γουστάρει ό,τι χρώμα της αρέσει. Δε γίνεται να του αρέσει η ροζ προσωπικότητά της αλλά όχι το ροζ της νεσεσέρ (λέμε τώρα). Θα πρότεινα ανοιχτή συζήτηση μαζί του σχετικά με το τι ακριβώς είναι αυτό που τον ξενίζει. Μήπως πχ δε θέλει ουσιαστικά συγκατοίκηση και θέλει ακόμα να έχει τον δικό του χώρο όπως και να 'χει, μιας και μιλάει για "απώλεια κυριαρχίας"; Αν απλά και μόνο είναι ότι τον ενοχλούν οι αποχρώσεις, θα πρότεινα αυτός που θα κάνει πίσω να είναι ο ίδιος: ό,τι χρώμα κάλτσα θέλεις θα πάρεις! Στα κοινά σας πράγματα και στο σπίτι, οφείλετε να κάνετε παραχωρήσεις και οι 2.
