#7Αγαπητή φίλη ζορίστικα λίγο να καταλάβω τι "παίζει", και καθόλου σίγουρη δεν είμαι ότι "το΄πιασα".Θα σου αραδιάσω κάποια ενδεχόμενα, μήπως κάτι σε βοηθήσει.Έχεις μπει ποτέ στη διαδικασία να προσκαλέσεις εσύ σπίτι σας τα παιδιά του, προτείνοντας ('οχι μισο-ρωτώντας!) να τους κάνετε ένα ωραίο τραπέζι?Έχεις αναρωτηθεί τι έχει καταλάβει ο άντρας σου από το ότι, όπως λες: "συνεπώς τον ενθαρρύνω και τον διευκολύνω όσο μπορώ σε αυτό (μου αρέσει να περνάω χρόνο μόνη μου, δεν έχω ανάγκη ούτε διάθεση να είμαι διαρκώς κολλημένη πάνω του) Πηγή: www.lifo.gr". Έχεις μήπως δώσει την εντύπωση, πως άλλο που δε θέλεις, να μην τον συνοδεύεις στις οικογενειακές του συγκεντρώσεις, απολαμβάνοντας χρόνο μόνη σου? Μήπως όντως σου αρέσει αυτό, τους βαριέσαι και λιγάκι?Η τελική και φαινομενικά άδικη ή παράλογη ατάκα του άντρα σου ότι δηλ. «δεν θα εγκαταλείψω τα παιδιά μου για χάρη σου» Πηγή: www.lifo.gr, δείχνει ότι δε βλέπει από μέρους σου διάθεση συμμετοχής στις οικογενειακές τους μαζώξεις, αλλά περιορισμό της δικής του παρουσίας σε αυτές.Έχεις σκεφτεί ότι μια και τους είχε εγκαταλείψει η μάνα και τότε σύζυγος, καήκαν στο χυλό, φυσάν και το γιαούρτι? (analyse this).Σου προτείνω να αναθεωρήσεις όλες τις ως τώρα συμπεριφορές, να τα δεις πιο σφαιρικά, να μην ξαναφτάσεις σε καυγάδες εννοείται, και θα βρεις αρκετά να κάνεις - στη βάση: συμμετέχω, όχι ξεκόβω.
