Την επόμενη φορά που θα αναρωτηθείς αν ήταν αυτός που σου έριξε τα χημικά, ρώτα επίσης τον εαυτό σου αν ήσουν εσύ ή κάποιος από το πλήθος γύρω σου που του πέταξε πέτρες ή μολότοφ, στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο! Διαβάζοντας την εξομολόγηση αλλά κυρίως τις απαντήσεις που δίνεις μπορώ να αντιστρέψω το αρχικό σου ερώτημα: Τι πιθανότητες υπάρχουν να έχει αισθήματα μια σερβιτόρα? Στην περίπτωσή σου καμία! Ειδάλλως δεν θα ήσουν εδώ να συζητάς με αγνώστους για το μέλλον της "σχέσης" σου και να φτιάχνεις σενάρια χωρισμού πίσω από την πλάτη του "συντρόφου" σου! Για να μην σου αναφέρω το -όχι και τόσο ακραίο σενάριο- ο δικός σου να μάθει για τον χωρισμό σας απ' ευθείας από την LIFO ή από κάποιον που διάβασε την "εξομολόγησή" σου! Δεν σου φτάνει που θα τον παρατήσεις, πρέπει να τον κάνεις και viral περίγελο! Φύγε μακριά τρέχοντας... σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει τέτοιος εξευτελισμός! Και όπως σου είπαν και άλλοι σχολιαστές, μην ανησυχείς καθόλου, θα βρεθούν άλλες που θα μπορούν να είναι δίπλα του, πιθανόν έχοντας τους ίδιους ενδοιασμούς μ' εσένα, αλλά και με αυτό που λέγαμε πιο πάνω: αισθήματα... Τέλος, σε συμβουλεύω ν' απομακρυνθείς γιατί αν μείνεις, θα αναγκαστείς αναπόφευκτα να σκάσεις τη φούσκα μέσα στην οποία ζεις, εκεί όπου όλοι οι διαδηλωτές είναι πρόβατα και όλοι οι "μπάτσοι" κτήνη... θα πρέπει να κατανοήσεις πώς νιώθει ένας άνθρωπος κάτω από μια στολή κι ένα κράνος, όταν δέχεται την επίθεση του όχλου και όταν βρίζουν με χυδαία λόγια αυτόν και την οικογένειά του, πολλές φορές απρόκλητα... αν συνεχίσεις, θα βρεθείς να ανησυχείς κάθε μέρα για την ζωή του και την σωματική του ακεραιότητα... αν η σχέση προχωρήσει σε γάμο ή συμβίωση, ίσως χρειαστεί να πλύνεις τα μιαρά ρούχα του ματατζή -δύσκολος λεκές το αίμα... αν κάνεις μαζί του οικογένεια πιθανόν να κληθείς να εξηγήσεις στο παιδί σου γιατί οι συμμαθητές του αποκαλούν τον μπαμπά του "γουρούνι"... αυτά και πολλά άλλα... γι αυτό σου λέω... φοιτήτρια εσύ, σύντομα πτυχιούχα... τι γυρεύεις μ' έναν αμόρφωτο "μπάτσο"... καλή συνέχεια και καλά μυαλά!