Είμαι διπολική εδώ και πάνω από 15 χρόνια, και έχω πολλούς φίλους διπολικούς. Ο καθένας μας είναι τόσο διαφορετικός από τον άλλον όπως οι χιονονιφάδες. Και υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι της διαταραχής με πολλές διαφορετικές εκδηλώσεις. Ο στιγματισμός και το τσουβάλιασμα τόσων διαφορετικών ανθρώπων σε μια κατηγορία με κάνουν πλέον να γελάω. Οι περισσότεροι πανάθεμα κι αν έχουν ιδέα τί είναι αυτή η διαταραχή.Σίγουρα θέλει γερό στομάχι να είσαι δίπλα σε έναν άνθρωπο με τέτοια διαταραχή, όπως θέλει γερό στομάχι η σχέση με οποιονδήποτε πάσχει από χρόνια ασθένεια -είτε σκλήρυνση κατά πλάκας είτε διαβήτη είτε διπολική διαταραχή. Ο διπολικοί άνθρωποι πάντως είναι συχνά από τους πιο δημιουργικούς, ευαίσθητους, παθιασμένους εραστές και με βάθος ανθρώπους που θα γνωρίσεις. Το να μην μπορεί να «νιώσει κατά παραπάνω» που λες δεν παίζει, εκτός αν έχει γίνει φυτό από τα φάρμακα, γιατί η διπολική διαταραχή σημαίνει ακριβώς ότι το άτομο νιώθει πάρα πολλά, δεν μπορεί να ελέγξει το συναίσθημά του. Οι διπολικοί μπορεί να διαφέρουμε σε πολλά μεταξύ μας, αλλά το συναισθηματικό βάθος και ένταση είναι ο κοινός παρονομαστής. Η χαρά είναι έκσταση, η θλίψη είναι μια κατρακύλα ως τη νέκρα. Η αγάπη είναι παλιρροϊκό κύμα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Σίγουρα δεν είναι για τους faint-hearted.