Έχουν ειπωθεί όλα -όσα μπορούσα να σκεφτώ εγώ τουλάχιστον-αλλά θα συμφωνήσω ιδιαιτέρα στο να το πεις στους γονείς σου - πριν πας στον γυναικολόγο μιας ξένης- και να μην αφήσεις έναν άνθρωπο που είσαι μαζί του ούτε ένα χρόνο, και την μαμά του(!!) , να πάρει κάποια απόφαση για εσένα. Είναι το δικό σου το σώμα που θα το κυοφορήσει και θα το γεννήσει, η δική σου η ζωή που θα αλλάξει τελείως είτε μείνεις μαζί του -δύσκολο μακροχρόνια, ας είμαστε ρεαλιστές- είτε τελικά το μεγαλώσεις μόνη σου- με την βοήθεια της οικογένειας σου- αλλά να ξέρεις πως το να φέρεις στον κόσμο μια ψυχή, έναν άνθρωπο, είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο και θα είσαι ΕΣΥ, σαν μάνα , υπεύθυνη να το κάνεις έναν σωστό άνθρωπο ! Εάν δεν νομίζεις πως είσαι έτοιμη, ή εάν βασίζεσαι στους άλλους -γονείς, το αγόρι σου, μακρινούς συγγενείς , φίλους κτλ- να το ξανασκεφτείς (δεν έχω το δικαίωμα να σου πω τι να κάνεις ή όχι) γιατί καλώς ή κακώς οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης, ΟΛΕΣ. Οπότε στο δικό σου το μυαλό να έχεις πως είσαι μόνη σου, κι ας έχεις 3 δίχτυα ασφαλείας από κάτω να σε πιάσουν , δεν ξέρεις πότε θα φύγουν.