Αγαπητε εξομολογουμενε. Αρχικα να ξεκινησω με το να σου πω οτι υπηρξα κ εγω ξεχωριστη, διαφορετικη και εφαγα πολυ χλευη στη ζωη μου. Μερικες φορες κ ξυλο απο συνομιλικους πιυ με χαρακτηριζαν χαζη που δεν καταλαβαινα ενα αστειο ή τυφλη που δεν παρατηρουσα κατι αστειο κ γενικως χωρις να καταλαβαινω το γιατι δεχομουν πολλα που ηια μια στιγμη πιστεψα οτι τα αξιζω. Δε λεω οτοι και εσυ ζεις το ιδιο με εμενα, απλα ασε με να πω επι ευκαιρια τον πονο μου κ εγω!! Ξερεις πως τα αντιμετωπισα; αρχικα ξεκινησα να αυτοσαρκαζομαι σαν αμυνα καιε ασπιδα υο χαμογελο προσπαθουσα να προλαβω την αρνιτικη συμπεριφορα καποιων. Μετα μιλησα σε μια θεια μου για το πως μπορω να μη γινομαι επικεντρο χλευης κ εκεινη μου προτεινε να μπω σε γυμναστηριο ωστε να γινω πιο δυνατη σωματικα, που θα μου εδεινε αυτοπεποιθηση και περισσοτερο χρονο μακρια απο αυτους που με χλευαζανε..Μετα πηρα αποφαση κ επισκευτικα εναν ψυχολογο στο δημο μου που ειναι δωρεαν κ ξεκινησα να βρισκω τροπους μαζι του να παταω στα ποδια μου.Σημερα τους εχω γραμμενους ολους αλλα καταβαθος τους ευχαριστω. Αν δεν ηταν ολοι αυτοι δε θα εβρισκα εγω ποτε το τι αξιζω!!