Αντί να καλυτερεύουν οι συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα, να απολαμβάνει ο εργαζόμενος αυτά που νόμιμα και λογικά δικαιούται (μισθός, υπερωρίες, άδειες κτλ), βλέπει κανείς οι ταλαιπωρημένοι ομολογουμένως ιδιωτικοί υπάλληλοι, να εύχονται να βρεθεί σ'αυτό το χάλι κι ο δημόσιος τομέας.Δε υποστηρίζω επ' ουδενί οτι είναι δικαιολογημένο το κόστος του Δημοσίου σε σχέση με τη λειτουργικότητά του, αλλά είναι λογική να φτάσουν όλοι στον πάτο και να μη διεκδικεί κανείς;