εγώ πάντως, για πολύ καιρό ήμουν ερωτευμένη με κάποιον που σε εισαγωγικά μπορεί να θεωρηθεί από πολλούς ''άσχημος''. λίγο πιο ψηλός από μένα (εγω είμαι 1.58), λίγο chubby (δηλαδή καμία σχέση με το πρότυπο του γυμνασμλενου φέτες) και πολύ εσωστρεφής (εδώ αναφέρομαι στο κλισέ που θέλουν οι πιο πολλές ότι ο άντρας πρέπει να κάνει την πρώτη κίνηση). και από πρόσωπο όχι κάτι το ιδιαίτερο. όταν τον είχα πρωτοδεί μου είχε φανεί αδιάφορος. τι μου έκανε το κλικ? ο χαρακτήρας του, αυτή η ηρεμία που έβγαζε, το οτι άφηνε περιθώριο στον άλλον να μιλήσει για κείνον, δε μονοπωλούσε δηλαδή τη συζήτηση μιλώντας για τον εαυτό του (πράγμα εξαιρετικά σπάνιο), και ότι γενικά του έκοβε σαν άτομο και είχε ενδιαφέροντα. και πίστεψ'ε με αυτά που αναφέρω δεν είναι καθόλου δεδομένα. Όλοι μου έλεγαν τι του βρίσκεις και γω δε μπορούσα να τους κάνω να καταλάβουν πως το πιο ελκυστικό πράγμα πάνω του είναι ο χαρακτήρας του.Ίσως η εμφάνιση αποκλειστικά να μετράει μόνο σε μικρότερες ηλικίες. Δε λέω ότι δε παίζει κάποιο ρόλο, αλλά όσο ωριμάζεις ζητάς άλλα πράγματα.