Το μυαλό μου και η γλώσσα μου σπάνια διαχωρίζονται. Σκέφτομαι ότι λέω και λέω ότι σκέφτομαι :) Δυστυχώς ή ευτυχώς!1st world problem τώρα αυτό που λέω, αλλά πιστεύω ότι είναι αφάνταστα δύσκολο το να συγχωρέ=ήσει κανείς. Να συγχωρήσει ειλικρινά και από καρδιάς εννοώ. Γι'αυτό δεν είμαι, ούτε θα γίνω ποτέ καλή χριστιανή :P Πέρα της πλάκας, κακίες δεν κρατώ, ούτε είμαι μνησίκακη. Αν κάποιος μου κάνει κάτι χοντρό που ξέρω ότι δεν μπορώ να το συγχωρήσω, ακούω τις εξηγήσεις (αν υπάρχουν) και μετά απλά, εξαφανίζομαι.Σοβαρά, βρίσκω αξιοθαύμαστους όσους μπορούν να συγχωρούν. Και μπράβο τους! Εγώ δηλώνω αδυναμία.
