Διακρίνω πολύ θυμό και το να παραμένεις θυμωμένη μόνο καλά αποτελέσματα δεν θα έχει. Ζω εδώ και 24 χρόνια με μία μητέρα με βαριά κατάθλιψη προφανώς κι εγώ δεν είχα τα καλύτερα παιδικά χρόνια. Ίσως πριν λίγα χρόνια να σου έλεγα οτι σε καταλαβαίνω όμως τώρα θα σου πω αυτό. Δεν γίνεται να κατηγορείς έναν άνθρωπο που νοσεί!! Προφανώς και αν είχε μια επιλογή δεν θα επέλεγε αυτό..θα επέλεγε μια χαρούμενη οικογένεια. Δεν στο προβάλλω σαν δικαιολογία γι'αυτά που έχει κάνει..κάποια λογικά θα μπορούσε να τα αποτρέψει. Αλλά τελοσπάντων έχει πλέον κάποιο νόημα; Θα σε βοηθήσει εσένα κάπου αυτό το ξέπασμα; Επίσης καταλαβαίνω αυτή την ανάγκη σου να "νεκρωθείς" συναισθηματικά..αλλά και πάλι αλήθεια θα σε βοηθήσει;; Νομίζω αντίθετα οτι έχεις ανάγκη την αγάπη όπως όλοι μας βέβαια. Προχώρησε απο αυτή την κατάσταση είναι δύσκολη το ξέρω..αλλά φρόντισε να προχωρήσεις μπροστά χωρίς να έχεις οδηγό τον φόβο. Δεν είμαστε οι γονείς μας αν δεν θέλουμε..δεν σημαίνει οτι θα φτιάξεις μία δεύτερη οικογένεια ίδια με την δική σου αν ερωτευτείς..γιατί απλά να μην ισχύει το σενάριο οτι με τόσο δύσκολα που έχεις περάσει θα μπορέσεις να φτιάξεις κάτι πολύ καλύτερο. Δεν είσαι εγκλοβισμένη σε καμία κατάσταση το να φύγεις είναι το πιο εύκολο αν προσπαθήσεις να έχεις τα απαραίτητα εφόδια..όμως σημασία δεν έχει να αλλάξεις τόπο γιατί αν δεν τακτοποιήσεις μέσα σου αυτά που σε πονάνε λόγω της όλης κατάστασης όπου και να πας μαζί σου θα τα κουβαλάς. Προσπάθησε να δείξεις κατανόηση να διώξεις τον θυμό ΟΧΙ για να αθωώσεις την μάνα σου..ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ..μην ανακυκλώνεις καταστάσεις. Και μπορείς να το κάνεις αν θες τίποτα δεν είναι δικαιολογία..κι εγώ έτσι ένιωθα..και τώρα έχω ηρεμήσει ξέρεις τι πιο ωραίο πράγμα απο αυτό; Δεν θα σου φέρει η μετακόμιση την ηρεμία ο εαυτός σου θα στην φέρει.