Ο Σιδηρόπουλος ήταν πάνω από όλα ακομπλεξάριστος καλλιτέχνης. Έβαζε την τέχνη, όχι τη μουσική στενά μιλώντας, πάνω από πολλά άλλα πράγματα.Δεν είχε κανένα πρόβλημα να ξεκινήσει την καριέρα του στον Θεσσαλικό Κύκλο (Βίρβος-Μαρκόπουλος) που τραγούδησε μαζί με Λιζέτα Νικολάου, Λάκη Χαλκιά, Γαργανουράκη, Μοσχολιού κτλ. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να κόψει με τους Σπυριδοπουλαίους, τους οποίους υπεραγαπούσε, λέγοντας ότι "αυτοί ήθελαν παραπάνω πράγματα πολιτικά, εγώ ήμουνα της άποψης ότι η μουσική είναι μουσική αλλιώς φτιάχνεις πολιτικό κόμμα". Δεν είχε κανένα πρόβλημα να τραγουδήσει ακόμα και σε συναυλία της νεολαίας ΠΑΣΟΚ το 1988.Εξάλλου την πεποίθησή του αυτή, ότι η τέχνη είναι ανώτερη από άλλα πράγμα (ακόμα και από τον δημιουργό της) την είχε τεκμηριώσει με τη φοβερή ατάκα ότι "το καλλιτεχνικό δημιούργημα όταν δοθεί στο κοινό ακολουθεί αυτόνομη πορεία και δεν μπορεί να το περιορίσει ο δημιουργός του". Προσπάθησε να κόψει την ηρωίνη καλοκαίρι του 1990 μένοντας σε σπίτι συγγενών του στον Απόλλωνα της Νάξου. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε.
