Θα πω μια άποψη που ίσως δεν είναι και πολύ δημοφιλής. Δουλεύω χρόνια σε κέντρα ειδικών θεραπειών (λογοθεραπεία, ειδική διαπαιδαγώγηση κτλ). Στα κέντρα αυτά ίσχυει τόσα χρόνια η ίδια οικονομική συμφωνία με το κράτος όπως ίσχυε μέχρι πρόσφατα και στα διαγνωστικά κέντρα. Τόσο χρόνια λοιπόν η πλειοψηφία των θεραπευτών διπλο-τριπλοχρεώνει τις υπηρεσίες τους, κοροϊδεύοντας ουσιαστικά το κράτος (δήλωναν ότι έκαναν π.χ. 15 θεραπευτικές συνεδρίες-όσες δηλαδή κάλυπτε ο ΕΟΠΥΥ-ενώ στην πραγματικότητα έκαναν τις μισές ή και λιγότερες και πολλές φορές χρέωναν και άνευ αποδείξεως και τους γονείς.) Προσλάμβανουν βοηθούς λογοθεραπείας ή εργοθεραπείας, ή ειδικούς παιδαγωγούς (που δεν έχουν δικαίωμα καταβολής αποζημίωσης από τον ΕΟΠΥΥ), τους πλήρωνουν ψίχουλα και αυτοί παίρνουν τα χρήματα από το κράτος. Τόσα χρόνια δεν υπάρχει έλεγχος πώς ένας λογοθεραπευτής π.χ. κόβει στο όνομά του αποδείξεις για 1000-2000 συνεδρίες το μήνα (ή και παραπάνω). Αποτέλεσμα; Το κράτος ζημιώνεται, τα παιδιά ζημιώνονται, οι γονείς ζημιώνονται, οι εργαζόμενοι στα κέντρα ειδικών θεραπειών ζημιώνονται.Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στα διαγνωστικά κέντρα, από όσο γνωρίζω από φίλους που εργάζονται εκεί. Ο ιδιοκτήτης-ιατρός προσλαμβάνει με ψίχουλα ειδικευόμενους, βοηθούς εργαστηρίων κτλ, χρεώνει διπλά και τριπλά τις υπηρεσίες του και αποζημιώνεται από το κράτος. Σίγουρα το clawback και rebate είναι άδικο μέτρο, αλλά και η προηγούμενη ασυδοσία κάπως πρέπει να σταματήσει.