Δε νομίζω ότι διαφωνούμε σε γενικές γραμμες..Και αν αναφέρα τον Ντίκενς και ΣΙΑ, δεν το έκανα με την έννοια ότι μέσω των έργων τους, οποία τα διαβασαν έγιναν έτσι ή αλλιώς, αλλά με την έννοια ότι έχει χτιστεί μια γενική αντίληψη (και μέσω της κοινωνίας) η οποία έχει βασιστεί στην ακριβώς αυτή ιδέα. Ότι είμαστε εγωιστικά όντα.Δηλαδή και από λογικής άποψης, καλύτερα να έχεις φιλικές σχέσεις με τον γείτονά σου πχ παρά να είστε στα μαχαίρια. Ωστόσο όταν υπάρχει μια ιδεολογία ατομικισμού, εξυψωση του ΕΓΩ κλπ και μέσω του κοινωνικού, πολιτικού, και οικονομικού συστήματος, τότε δημιουργούνται αυτά τα αισθήματα εγωισμού κλπ.Ήταν σε μια ομιλία TED που ο παρουσιαστής έδειχνε κοινωνικά πειράματα πάνω σε μαϊμούδες όπου έκαναν την ίδια δουλειά και επερναν το ίδιο "δώρο". Ένα κομμάτι αγγούρι. Σε μια φάση όμως, η μια μαϊμού πήρε σταφύλι. Αυτό το είδε η 2η και όταν της έδωσαν το αγγούρι το πέταξε πίσω...Οπότε το πηλίκο ποιο είναι? Όταν σε μια κοινωνία υπάρχει ανισότητα, δυστυχία, μιζέρια κλπ είναι πιο πιθανό αυτά τα εγωιστικά συναισθήματα και σκύλος φάει σκύλο να αναπτυχθούν, τα οποία πιστεύω δεν υπάρχουν εκεί εξ'ολοκληρου.