Σίγουρα είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, κυρίως όταν γίνεται η διαπίστωση πως ότι διαμορφώνει ή διαπλάθει κανείς αργότερα το διαμορφώνουν και άλλοι, συχνά προς άλλες κατευθύνσεις.Ίσως φανεί πρόωρο αλλά ελπίζω να υπάρχει η ίδια θετική στάση και μετά τη πρώτη φορά, όταν χρειαστεί να επαναπροσδιορίσει κάποιος το γιατί του αρέσει το επάγγελμά του. Η σταθερή εργασία/τακτοποίηση/μονιμοποίηση είναι μεν θεμιτή αλλά κάποιες φορές μαζί με την επαναληψιμότητα λειτουργεί αρνητικά.Βασικότατο καθήκον του εκπαιδευτικού, πέρα από τα υπόλοιπα, νομίζω είναι η ανάπτυξη της φιλομάθειας δηλαδή το άδολο ενδιαφέρον για τη μάθηση, έστω και στον ένα που θα ανταποκριθεί, πέρα από βαθμούς, πιστοποιητικά, διαγωνισμούς και μόρια. Συχνά όμως αυτό αμελείται, με ατομική ευθύνη του καθένα ξεχωριστά.Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι αναμφίβολα λειτούργημα, χρειάζεται όμως προσοχή να μην επηρεάζεται το σύνολο της ζωής του εκπαιδευτικού υπερβολικά.