Το βρίσκω πολύ δύσκολο να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο.Το γεγονός ότι χρησιμοποιείται ποικίλως, για εντελώς διαφορετικούς-αντίθετους λόγους και σκοπούς, άκρως λανθασμένους, (συνηθέστατα, ποινικά παραβατικούς), αυτό, σε καμία περίπτωση, δεν σημαίνει «πονάει δόντι - κόβει κεφάλι»!...Αν υποθέσουμε ότι θέλουμε να ασχοληθούμε με αυτό το ζήτημα, τότε, για τους ίδιους λόγους, της εντελώς λανθασμένης χρήσης και τακτικών της (τα παραδείγματα πάρα πολλά...), ας ασχοληθούμε και με την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, η οποία, συνειδησιακά (και πρακτικά) είναι πολύ βαρύτερη, πολύ σημαντικότερη από εκείνη του πανεπιστημιακού ασύλου.σ.σ.: Ο θεσμός της βουλευτικής ασυλίας εμφανίζεται ιστορικά στα συνταγματικά κείμενα του ύστερου μεσαίωνα και ιδίως κατά τον δέκατο ένατο αιώνα και το πρώτο μισό του εικοστού, όταν επικρατούσαν καθεστώτα αστυνομικού κράτους, μοναρχιών και δικτατοριών.σ.σ.2: Η βουλευτική ασυλία, στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, αν όχι σε όλα, έχει καταργηθεί (στα οποία, επίσης δεν ισχύει το πανεπιστημιακό άσυλο [στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα] ή ισχύει υπό πολύ συγκεκριμένους, ακαδημαϊκής φύσεως, όρους και κανόνες).Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου είναι πολύ λεπτό.Υ.Γ.: Προς στιγμήν ,το κείμενο αυτό προσυπογράφουν ακαδημαϊκοί «της φορμόλης» (συντηρητικοί έως πολύ συντηρητικοί στις απόψεις τους - και το γράφω με μεγάλη γνώση του κυρίως, ακαδημαϊκού έργου τους - κατά τα άλλα αξιολογότατο), τους οποίους τους συνοδεύει το σύνδρομο «του αλάθητου του πάπα». Αυτό, για όσους γνωρίζουν και κατανοούν, όσο αφορά την ευρεία, σχεδόν τυφλή, δογματική αποδοχή τους.Σχεδόν, απαγορεύεται να διαφωνήσεις μαζί τους, καθώς αποτελούν, κατά κάποια έννοια, τους κορυφαίους «Stars» του ακαδημαϊκού «Star System»...!