Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα πιτσιρικάς τη σκηνή αυτή και έμεινα να κοιτάω την οθόνη μαγεμένος...Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς (και καλύτερους) μονόλογους στο σινεμά. Το νόημα της ύπαρξης, η αξία της ζωής, η αιώνια αναζήτηση του Δημιουργού από το δημιούργημα. Η ειρωνεία της ύπαρξης... Αγώνας. Πόνος. Κατάκτηση. Και η αποδοχή του τέλους. Όλα όσα καταφέρεις, όλα όσα ζήσεις, όλα θα χαθούν κάποια στιγμή "σαν δάκρυα στην βροχή".