«Τα Βαλκάνια ξαδέρφια μας ψάχνουν ταυτότητα μέσα από τα στερεότυπα».Ξαδέλφια; Ποια ξαδέλφια; Αδέρφια είμαστε, αδέλφια!! Βαλκάνιοι είμαστε και από τους ιδιοσυγκρασιακά, ισχυρούς Βαλκάνιους (καμία σχέση με την ευρωπαϊκή κουλτούρα και σκέψη) όταν από τη στιγμή που η μεταπολιτευτική, διαρκής οικονομική μας ενίσχυση με την ένταξη μας στα σαλόνια της Ευρώπης (ΕΟΚ), όχι μόνο δεν κατάφερε να μας εξελίξει επί της ουσίας στο παραμικρό αλλά και το ταμείο βγήκε μείον. Επί της ουσίας επιστρέψαμε εκεί που ανήκαμε και συνεχίζουμε να ανήκουμε, στα φτωχοβαλκάνια! Μόνο που με τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες έχουμε μια βασική, βασικότατη, τεράστια διαφορά. Εμείς εξαργυρώσαμε το «εισιτήριο» και βρεθήκαμε πάλι στο μηδέν ενώ οι άλλοι μέσα στη φτώχεια και την υπανάπτυξη μόνο μπροστά μπορούν να κοιτάνε, να ελπίζουν και μάλιστα εμείς να αποτελούμε ένα κακό παράδειγμα προς αποφυγήν. Αν φανούν έξυπνοι και δεν λιγωθούν κι εκείνοι από το χρήμα, δεν θα κάνουν τα ίδια λάθη ή θα ξέρουν τι να αποφύγουν. Ορισμένοι (κοιτάτε βόρεια), ήδη το κάνουν!...Το τραγουδάκι είναι ωραίο. Αν μας τα «χώνει» (έξυπνα, δια μέσου του αυτοσαρκασμού), πολύ καλά κάνει! Ας ξεκολλήσουμε από τα ρατσιστικά στερεότυπα και ας κοιτάξουμε ο καθένας τα δικά του χάλια κάνοντας την αυτοκριτική του. Εγώ τόσα χρόνια, όσες αλβανικές οικογένειες γνωρίζω, που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μετά το άνοιγμα των συνόρων, το μόνο που διαπιστώνω είναι πως οι άνθρωποι είναι άξιοι, προκομμένοι, δουλευταράδες, καλοί επιχειρηματίες και καλοί χαρακτήρες. Οι εξαιρέσεις δεν αποτελούν τον κανόνα.