@ Νικος Νικολαιδης - ΣΦ 7.1.2020 | 01:58@Double Helix 7.1.2020 | 10:56Ρε σεις πάτε καλά και οι δύο σας;;... ..τι είναι αυτά που μου γράφετε;(Ρε συ Double Helix, είπα εγώ να κάψουμε βιβλία;;.. ..είναι δυνατόν αυτό που γράφεις;;;).Δεν απευθύνθηκα προσωπικά σε εσένα Νίκο Νικολαΐδη αλλά δρώμενος του σχολίου σου, έγραψα την δική μου, απλουστευμένη άποψη που προφανέστατα δεν την κατανόησες (και για τους δικούς σου λόγους, την πήρες επί προσωπικού...). Η κριτική σκέψη δεν αποκτάται, ούτε αναπτύσσεται μόνο από το διάβασμα. Η κριτική διαδικασία δεν αποκτάται μονοδιάστατα. Χρειάζεται η επίδραση πολυσύνθετων εξωγενών και ενδογενών παραγόντων, αφηρημένων και συγκεκριμένων, βιωματικών και παρατηρούμενων, τα οποία με την συνειδητή και ασυνείδητη καταγραφή τους, την επεξεργασία τους σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό, καθορίζουν τα χαρακτηριστικά της κριτικής σκέψης και σε εξαιρετικές περιπτώσεις την ευθυκρισία. Υπάρχουν, κυριολεκτικά αγράμματοι, αναλφάβητοι άνθρωποι, κυρίως μεγαλύτερων ηλικιών, άλλων γενεών που οι συνθήκες δεν τους επέτρεψαν να πάνε σχολείο. Και όμως, χωρίς να έχουν διαβάσει γραπτά, η σοφία τους, η γνώση των καταστάσεων και η κριτική τους για αυτές είναι σπουδαία και αξιοσέβαστη με το παραπάνω.Ν. Νικολαΐδη, οπωσδήποτε, (πολύ δυστυχώς) ο μέσος Έλληνας όχι απλώς διαβάζει λίγο αλλά καθόλου και τις περισσότερες φορές ανούσια έως βλακώδη, φθηνά βιβλία (ομοίως ανούσια κινηματογραφικά και θεατρικά έργα, μουσικές και τραγούδια).Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τραγικής πραγματικότητας μας είναι το κλείσιμο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου ως κάτι το περιττό!... Τα βιβλία, οι ταινίες, οι εκπομπές και τα τραγούδια (που όλα μας είναι απαραίτητα), δεν είναι αρχεία που «φορτώνουμε» στον εγκέφαλό μας αλλά το κολάζ της ζωής που συνταιριάζεται με όλες τις άλλες εκφάνσεις και εκφράσεις της. Ίσως από μακριά να είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τις επιμέρους εικόνες της αλλά αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν.Από ένα βιβλίο στο τέλος δεν θυμόμαστε λεπτομέρειες και φράσεις παρά μόνο το κεντρικό νόημα (και αν αυτό κατανοήθηκε σωστά...!). σ.σ.: Αναφέρομαι στην χαλαρή, ψυχαγωγική ανάγνωση και όχι στην συστηματική μελέτη.Κάποια στιγμή όμως, ασυνείδητα, σχεδόν μαγικά, με ένα βίωμα, μια κατάσταση, ένα γεγονός, μια συζήτηση, μας έρχονται στο μυαλό λέξεις ή και ολόκληρες φράσεις ενός βιβλίου που κάποτε διαβάσαμε και νομίζαμε πως είχαμε ξεχάσει.Υ.Γ.: «Κάτω με τον φασισμό της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, των ηθοποιών κ σκηνοθετών. Κάτω με το θέαμα. Διαβάστε!».Όσο «φασισμό» εμπεριέχει και εκφράζει ένα ποσοστό της τηλεόρασης (και ναι είναι το μεγαλύτερο!...), του κινηματογράφου και των σκηνοθετών, άλλο τόσο μπορεί να εμπεριέχεται και να εκφράζεται μέσω των βιβλίων και των συγγραφέων τους.(Οι ηθοποιοί εντολές ακολουθούν. Δεν εκφράζουν προσωπική άποψη).
