Είμαι υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση. Ο νόμος καλώς έχει.Αλλά από την στιγμή που έχουμε καπιταλισμό και τον έχουμε αποδεχτεί σαν το Κυρίαρχο, το Μοναδικό, το ΤΙΝΑ (There Is No Alternative), είναι τουλάχιστον ηλίθιο (και άκρως υποκριτικό) να διαμαρτυρόμστε για μια τυπική καπιταλιστική πρακτική.Οποιος σκάει τα φράγκα, αγοράζει διαφημιστικό χώρο. Και - όσο δεν παραβαίνει κάποιον νόμο - έχει δικαίωμα να γράψει ΟΤΙ θέλει. Απλά πράγματα.Καπιταλισμό δεν θέλουμε;Μήπως θα προτιμούσαμε μια κρατική λογοκρισία να αποφασίζει το τι θα μπαίνει στις διαφημίσεις και τι όχι; Η μήπως η ελευθερία της έκφρασης ισχύει μόνο γι' αυτούς που συμφωνούν μαζί μας;Ολοι αυτοί που σκούζουν "μεσαίωνας, απαράδεκτο" κλπ. θέλουν μόνο να δείξουν το πόσο προοδευτικούληδες και δήθεν ανοιχτόμυαλοι είναι οι ίδιοι.Αν αντί για την επίμαχη αφίσα έμπαινε μια σέξυ μοντέλα και διαφήμιζε ρουχαλάκια θα το βρίσκαμε όλοι φυσιολογικό έτσι δεν είναι; Αλλά και τα ρουχαλάκια πουλάνε ιδεολογία. Πουλάνε την ιδεολογία των sweat shops της Ασίας. Πουλάνε την ιδεολογία "εγώ θέλω να είμαι σέξυ γυναικάρα, οι ασιάτισσες και οι πακιστανές να κόψουν τον λαιμό τους".Ειλικρινά, δεν ξέρω ποιές αφίσες βρίσκω αηδιαστικότερες. Αυτές που προσπαθούν να μειώσουν / καταργήσουν τις αμβλώσεις ή μήπως αυτές που θέλουν να διαιωνίσουν την σκλαβιά και την εξαθλίωση εκατομμυρίων ανθρώπων.10 εκατομμύρια παιδιά - σκλάβους μετράει η Ουνέσκο. Βάζοντας το όριο της παιδικής ηλικίας στα 12 χρόνια. Δηλαδή τα 14χρονα και τα 16χρονα που τα ξεσκίζει η βιομηχανία της μόδας δεν λογαριάζονται καν σαν παιδιά.Αλλά οι εν ελλάδι καβατζωμένες φεμινίστριες γίνονται έξαλλες μόνο αν μιλήσει κάποιος κατά των αμβλώσεων. Μόνο αυτό τις καίει.Για τις γυναίκες στα sweat shops δεν υπάρχει φεμινισμός. Αυτές πρέπει να παράγουν ρουχαλάκια για εμάς τις όμορφες και σέξυ.