Σε οποιαδήποτε φυσιολογική χώρα δεν θα είχε δοθεί άδεια στη ΧΑ να κατέβει στις εκλογές. Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Στην Ελλάδα έχουμε έρωτα με τη μισαλλοδοξία. Ακροδεξιά, ακροαριστερή, ό,τι νάναι. Την άλλη άποψη τη μισούμε. Δεν είναι τυχαίο που 45 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο και 75 μετά τα Δεκεμβριανά όλο γύρω από αυτά κλωθογυρνάμε. Και πάντα δείχνουμε απέναντι. Δεν είναι τυχαίο που βάζουν μπόμπες ή καίνε ή βαράνε δημοσιογράφους (Athens Voice, Τέλλογλου, ΣΚΑΙ). Απόδειξη για την εμπάθεια των μερών είναι η επιλογή της φωτό του Μιχαλολιάκου κάτω από το πυρέκβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σε μια προσπάθεια χαρίσματός της στους ΧΑίτες. Ε, όχι. Σκ@τά στη ΧΑ αλλά ούτε τον Καβάφη που τη τραγούδησε θα ξεχάσουμε ούτε θα διαγράψουμε μια χιλιετηρίδα Ρωμιοσύνης γιατί ο Μιχαλολιάκος είπε ή έκανε. Κατά τα λοιπά σέβομαι απόλυτα τη θεματική του άρθρου άλλως υπάρχουν πολλά σημεία που χρήζουν σχολίου-απάντησης (από τις ευθύνες της αριστεράς μέχρι το προφίλ του βαθέος κράτους).