γυρισα χθες απ το Λονδινο, μπορω να σας περιγραψω τι ειδα κι εγω. Τις πρωτες ημερες που παιρνονταν μετρα στον υπολοιπο κοσμο, ενιωθες οτι εμεις εκει βρισκομασταν καπου αλλου, ελπιζω να μην κοστισει αυτη η φοβερη καθυστερηση στη ληψη αποφασεων εξ αρχης. Αυτο που εισεπραξα εγω ηταν μια αδιαφορια του κοσμου για το κοινωνικο συνολο, ισως επειδη η πλειοψηφια ειναι ατομα νεαρης ηλικιας και σκεφτονται μαλλον μονο οτι εκεινοι δεν κινδυνευουν (αρκετοι, οπως και εγω, βρισκονται "περαστικοι" στην πολη για να χτισουν καριερα). Περα απο τα ατομα νεαρης ηλικιας που, πες οτι απλως δεν εχουν κοινωνικη ευθυνη και αδιαφορουν για τη δικη τους υγεια, ειδα και οικογενειες με καροτσακια χωρις μασκες, ηλικιωμενους χωρις μασκες. Μεχρι την προηγουμενη εβδομαδα πηγαινα κι εγω στη δουλεια μου με το μετρο, το πρωι ενιωθα οτι υπηρχε χωρος, το απογευμα ομως κατα τις 6-7 υπηρχε μεγαλος συνωστισμος και πραγματι πολυ μικρη χρηση προστατευτικων γαντιων και μασκας. Σιγουρα ειναι θεμα ατομικης ευθυνης ομως αυτο που εχω εισπραξει στην Αγγλια ειναι οτι ο κοσμος εχει μαθει αρκετα να ακολουθει κανονες και δυσκολα παιρνει πρωτοβουλιες και σπαει αυτους τους κανονες, οποτε μονο εαν επιβληθει κατι απο πανω υπαρχει περιπτωση να βελτιωθει η κατασταση. Συστασεις δεν θα βοηθησουν.