Ευτυχώς ή δυστυχώς πολλοί της ομάδας @menoumepiso (να κάνω κι εγώ ένα λογοπαίγνιο) έχουμε φίλους/συγγενείς/γνωστούς που μετεγκαταστάθηκαν στη Σουηδία. Κάποιοι φύγανε προ κρίσης κάποιοι μετά. Δε χρειάζεται λοιπόν να στηριζόμαστε σε κρίσεις και "επικρίσεις" αγνώστων για να έχουμε άποψη για τα εκεί πεπραγμένα (υπόψιν ότι μεγάλη σημασία στο πώς αξιολογείς ό,τι σουηδικό έχει το πώς βιώνεις τη διαδικασία "σουηδοποίησης" και πόσο έντονη είναι η ανάγκη/επιθυμία ενσωμάτωσης). Στο δικό μου...σουηδικό κύκλο πάντως (άπαντες εργαζόμενοι σε κλάδους υγείας) υπάρχει έντονος προβληματισμός για την τρέχουσα κατάσταση. Νιώθουν ότι πράγματι η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη και μη ελεγχόμενη, όσο αφορά στην αποτύπωση των κρουσμάτων και την εν γένει πορεία του ιού - δεν δίνουν σημασία σε επίσημα στοιχεία γιατί γνωρίζουν ότι η καταγραφή που γίνεται είναι ελλιπέστατη. Τώρα το γιατί όλο αυτό, είναι λίγο περίπλοκο. Έχει να κάνει με τη νοοτροπία τη σουηδική...αλλά ποια από όλες? Χονδρικά (και με τους όποιους κινδύνους κρύβουν οι γενικότητες) υπάρχει η παλιά γενιά και η νέα. Η παλιά γενιά (οι άνω των 60 δηλαδή) είναι οι άνθρωποι που συμμετείχαν ενεργά στην οικοδόμηση του σύγχρονου σουηδικού κράτους/οικονομίας αλλά πλέον προτιμούν να περνάνε ξεκούραστα/ξένοιαστα τα τελευταία χρόνια της ζωής τους (και το μπορούν λόγω του αξιοπρεπούς συστήματος πρόνοιας). Και από την άλλη η νέα γενιά, αυτή που τα βρήκε πάνω-κάτω όλα έτοιμα και απλώς διαχειρίζεται ένα κράτος που είναι, με τον τρόπο του, οργανωμένο και μια οικονομίας που ευνοείται από το ισχύον ευρωπαϊκό μοντέλο, ούσα άμεσα συνδεδεμένη με τη γερμανική.Σημείο αναφοράς όλων των παραπάνω το "κράτος", η δικαιολογία να κοιτάς μόνο την πάρτη σου και να μην ασχολείσαι με τα προβλήματα των άλλων (εξ' ού και η αμέριστη "εμπιστοσύνη" σε αυτό, όχι απόρροια κάποιας διακριτής ιδεολογίας αλλά της ανάγκης βολέματος).Στη συγκεκριμένη περίπτωση το "κράτος" αποφάσισε να θυσιάσει την παλιά γενιά που του είναι λίγο-πολύ άχρηστη. Οι ηλικιωμένοι όχι μόνο επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό (συντάξεις, συχνότερη περίθαλψη) αλλά δίνουν ώθηση και στη σουηδική "δεξιά" (ως λίγο παραπάνω συντηρητικοί). Διότι στο ζύγισμα σημαντικότερο είναι δύο πράγματα. Πρώτον να μην κλείσουν οι επιχειρήσεις, αλλιώς πώς θα πληρωθούν οι φόροι και τα θεότρελα δάνεια των πολιτών (και άρα να παραμείνει "εύρωστη" η σουηδική οικονομία). Και δεύτερον να αποφευχθούν τυχόν απώλειες του ενεργού πληθυσμού διότι να μεν είναι μύθος το ότι η Σουηδία είναι πρώτη σε αυτοκτονίες αλλά τα ψυχικά νοσήματα δίνουν και παίρνουν - και το να αναγκάσεις τους νέους να μείνουν κλεισμένοι μέσα την εποχή που αυτοί περιμένουν να ξεχυθούν "στας εξοχάς" είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο. Επιπλέον πιστεύουν ότι η καλή σωματική κατάσταση των περισσότερων νέων θα είναι ένα από τα όπλα τους εάν τυχόν προσβληθούν.Και η όλη επιχειρηματολογία ολοκληρώνεται με την αναφορά στη διασπορά του πληθυσμού (έωλο αν σκεφτείς ότι οι ελεύθερες μετακινήσεις θα το μεταφέρουν απ' άκρη σ' άκρη, αργά ή γρήγορα...ο ιός δεν έχει δα ημερομηνία λήξης) και στο ότι οι ηλικιωμένοι μένουν μόνοι τους (να το μπαλάκι στους γέρους..."εσείς μείνετε κλειδαμπαρωμένοι αλλά τα νιάτα θα κυκλοφορούν ελεύθερα - η απόφαση και το ρίσκο δικό σας".) Για μένα όλα τα αυτά είναι άκρως ορθολογικά...απάνθρωπα αλλά ορθολογικά. Και σε μια κοινωνία που μέχρι σχετικά πρόσφατα έτρεχαν προγράμματα ευγονικής δεν το θεωρώ ξένο στοιχείο.υγ. το κερασάκι: αν πεθάνουν πολλά γερόντια μένουν επιπλέον διαμερίσματα ελεύθερα...ίσως λύσουν το στεγαστικό τους πρόβλημα. Στη Στοκχόλμη ειδικά! Μπίνγκο!
