Είστε μαζί τέσσερα χρόνια και μου φαίνεται περίεργο που δεν έχει γνωρίσει ακόμη τους γονείς σου. Εσύ πώς το επέτρεψες αυτό; Δεν σε ενόχλησε το γεγονός που καθώς περνούσε ο καιρός και τα χρόνια δεν έδειξε εκείνος ενδιαφέρον να μάθει τους δικούς σου; Οι γονείς σου όλα αυτά τα χρόνια δεν σου εξέφρασαν την επιθυμία να γνωρίσουν τη σχέση σου; Παρατηρώ με μια πρώτη ματιά αυτό το λάθος εκ μέρους όλων. Οι γονείς και των δυο σας είναι άγνωστοι και ξαφνικά επιθυμείς αρραβώνα και γάμο; Δεν κατακρίνω τα θέλω σου αλλά δεν υπάρχει λογική σειρά στο θέμα. Εντάξει στην αρχή της σχέσης δεν γνωρίζουμε αμέσως το σύντροφό μας στους γονείς μας, αλλά αναφέρεις ότι έχετε τέσσερα χρόνια σοβαρό δεσμό και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να γίνει η γνωριμία. Μου φαίνεται too much ξαφνικά να γίνουν όλα σαν να του βάζεις όρια και το μαχαίρι στο λαιμό. Καταλαβαίνω τα όνειρά σου και έχεις δίκιο σε κάποια πράματα ( όταν αναφέρεις Αν δε θελει χωρίζουμε και βρισκει άλλη για να πηδάει και εγώ άντρα να παντρευτώ ). Εν ολίγοις αισθάνεσαι ότι περνά καλά μαζί σου και βολεύτηκε και σε ενοχλεί που δεν έχει περαιτέρω βλέψεις για σας. Εμένα προσωπικά θα με ξενέρωνε ο άνθρωπός μου να μη μου προτείνει ένα βήμα παραπέρα και γω να τον κυνηγώ να κουνηθεί κτλ. Από τη στιγμή που εργάζεστε και έχετε σπίτι θα έπρεπε να σου κάνει μόνος του πρόταση γάμου. Μάλλον δεν καίγεται και τόσο για γάμους και πανηγύρια. Από την άλλη φαίνεσαι τελείως αγχωμένη να παντρευτείς. Ηρέμησε! Είσαι 25 ετών και όχι 45. Έχεις καιρό και δεν σε πήραν τα χρόνια. Επίσης το ότι είπες ότι εκείνος είναι 30 και αν δεν ξέρει τώρα δεν θα μάθει ποτέ το εκλαμβάνω ως γενίκευση. Θεωρείς ότι ο άντρας μέχρι τα 30 πρέπει να παντρεύεται και η γυναίκα πριν τα 30. Καλή μου δεν υπάρχουν όρια και κανόνες ηλικίας για γάμο. Ο καθένας έχει τη δική του μοίρα, είτε νωρίτερα είτε αργότερα. Πιστεύω ότι αν τον παντρευτείς με όρια και πιέσεις αύριο μεθαύριο θα κάνει καμία κουτσουκέλα. Θα έπρεπε να ποθεί και εκείνος το ίδιο με σένα και να έχετε κοινή πορεία.