Οκ, χρωστάς 39 μαθήματα, ενώ σου απομένουν κατ' ελάχιστο 3 χρόνια, για να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου. Και τι έγινε; Η πρώτη είσαι ή τελευταία; Βάλε τα δυνατά σου. Κάνε ένα νέο ξεκίνημα και να θυμάσαι :"απ' όσο πιο χαμηλά πάρεις φόρα, τόσο πιο ψηλά θα φθάσεις". Πολλές φορές στην πορεία της ζωής σου, θα δείς, ότι οι άνθρωποι παρεκκλίνουμε από τους στόχους μας, κάνουμε λάθη, αφήνομαστε.Αυτές τις στιγμές χρειάζομαστε κάποιον να μας χτυπήσει φιλικά στη πλάτη, να μας δώσει κουράγιο και να μας ξαναβάλει "το σπαθί"στο χέρι.Αυτό που δε χρειάζονται είναι δικαστές.Βέβαια, το επιθυμητό θα ήταν οι φοιτητές να μπορούν να τελεώνουν τις σπουδές τους, οχι σε ν+2 χρόνια, αλλά σε ν χρόνια. Όλα αυτά σε ένα κράτος που παρέχει στο φοιτητή τα βασικά για την εκπαίδευσή του:α) εργαστήρια στα οποία ο φοιτητής θα μπορεί να εκτελεί την άσκηση μόνος και όχι με άλλους δυο ή τρεις,β) επίδομα σπουδών, ώστε να μπορεί να συντηρεί τον εαυτό του, ως ενήλικος,γ) αναλώσιμα λειτουργικά για τα εργαστήρια και όχι σκουριασμένα και άχρηστα( π.χ νυστερια ανατομίας στομωμένα από την χρήση, που δεν κόβουν ούτε χαρτί) κ.α. Αντ΄ αυτών τα μόνα πράγματα που παρέχονται στους φοιτητές είναι ένα σύγγραμμα, ενας καθηγητής και μια αίθουσα.Από την άλλη πλευρά,οι φοιτητές που έχουν ξεπεράσει το ανώτατο όριο σπουδών, όπως γνωρίζουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν δικαιούνται, να παρακολουθούν εργαστήρια, να παίρνουν δωρεάν συγγράματα, να σιτίζονται, δεν δικαιούνται δωρεάν μετακίνηση με τα ΜΜΜ κ.α.Όποτε θα ήθελα να με διαφωτίσει κάποιος, που επιβαρύνουν οι αιώνιοι φοιτητές το κρατος; Γιατί τέτοια πρεμούρα να διαγραφούν; Ποιόν ενοχλούν πέρα από τον εαυτό τους; Γιατί ζητάμε από νέους ανθρώπους να φέρονται σα μεσήλικες; Γιατί τους κουνάμε το δάχτυλο λες και δεν υπήρξαμε νέοι; ΥΣ: Το πρώτο πτυχίο μου, το πήρα στα τεσσερα χρόνια και με κατακτήριες σπουδάζω για δεύτερο πτυχίο, αλλά Βερνάρδος Γκι δεν θα γίνω.