Γεια σου εξομολογουμενη!Θελει πολυ θαρρος και δυναμη, θεωρω, να παραδεχτει καποιος ακομα και ανωνυμα αυτα που νιωθει. Γι αυτο θα πω μπραβο για την τολμη σου και για το γεγονος οτι αντιλαμβανεσαι τις σκεψεις σου, αντιλαμβανεσαι οτι δεν ειναι "υγιη" τα συναισθηματα σου αυτα και οτι αντιλαμβανεσαι οτι δεν θα επρεπε να σε κυριευουν.Γενικα η ζηλεια ειναι ανθρωπινο συναισθημα, βεβαια, και με πολλες διακυμανσεις.Γενικα, η ζηλεια δεν λεει κατι για τον αλλον ανθρωπο αλλα περισσοτερο ειναι μια εκδηλωση της δικης μας ανεπαρκειας. Οσο περισσοτερο γνωριζει κανεις τον εαυτο του, τις δυνατοτητες του, τις αδυναμιες και τα ατου του τοσο λιγοτερο βιωνει την ζηλεια.Εισαι μαθητρια απ οτι καταλαβα, αρα μικρη ακομα σχετικα για να ξερεις ακριβως ποια εισαι. Ομως ειναι μια υπεροχη ευκαιρια να "δουλεψεις" πανω στον εαυτο σου και να τον διαμορφωσεις "σωστα".Αντι να βλεπεις την φιλη σου ανταγωνιστικα, προσπαθησε να την βλεπεις σαν προτυπο (εγω καταλαβαινω οτι πισω απο την ζηλεια υπαρχει και θαυμασμος, σωστα;) προσπαθησε να μαθεις απο αυτην την κοπελα, προσπαθησε να την γνωρισεις πιο βαθια, πιο ουσιαστηκα, να καταλαβεις τι ειναι αυτο που την κανει δυνατη και με αυτοπεποιθηση/αυτογνωσια. Παρατηρησε την, συζητηστε, παραδειγματισου, μαθε, φιλτραρε και αξιολογησε τι ταιριαζει σε σενα.Αν δυσκολευεσαι, και επειδη σιγουρα θα συναντησεις στην ζωη σου ανθρωπους που θα ειναι "καλυτεροι" απο σενα, αν δεν το "καλλιεργησεις" θα δυσκολευεσαι ακομα περισσοτερο, ειναι αρκετος λογος για να συναντησεις καποιον ψυχολογο να σε βοηθησει να αναθεωρησεις την σκεψη σου.Ελπιζω συντομα να αποβαλεις τις αρνητικες σκεψεις και τα συναισθηματα, να εισαι χαρουμενη, και να εχεις (πραγματικα αυτη τη φορα) μια υπεροχη φιλη :)Καλη τυχη στην ζωη σου και καλη προοδο σε ολα!