Καλησπέρα και από εμάς λοιπόν. Δε σε γνωρίζω, όμως πρέπει να σου πω ότι εντυπωσιάζομαι από τον τρόπο που γράφεις για 16 χρονών ο οποίος μου φαίνεται συγκροτημένος και συνειδητοποιημένος. Οπότε έχω τις επιφυλάξεις μου για το αν η εξομολόγηση είναι αληθινή. Όμως αν είναι αληθινή, έχω να σου πω ότι ο,τι και να αποφασίσεις, κάτι θα κερδίσεις και κάτι θα χάσεις. Το γνωρίζεις, το γνωρίζουμε όλοι. Βρίσκεσαι σε μια πολύ τρυφερή ηλικία, αυτό είναι αλήθεια. Όμως πριν αποφασίσεις για το ο,τιδήποτε, τα άτομα που πρέπει να μιλήσεις, είναι οι γονείς σου και ο πατέρας του παιδιού σου. Αρχικά για τους γονείς σου, να σου πω ότι ούτε εκείνους γνωρίζουμε , ούτε και τη σχέση που έχεις μαζί τους. Οι περισσότεροι γονείς όμως ξέρουν το παιδί τους. Εύχομαι να είναι λοιπόν από αυτούς. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις τα πράγματα από την αρχή. Και να τους μιλήσεις συγκροτημένα όπως γράφεις εδώ. Να τους εκθέσεις τα όνειρα σου, τα θέλω σου. Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Προσπάθησε όμως να μη το καθυστερήσεις λόγω φόβου. 'Οσον αφορά τον πατέρα του παιδιού σου, αν δεν έχεις μιλήσει, είναι πολύ σημαντικό να μιλήσεις και σε εκείνον, ακόμη και να πιστεύεις ότι δεν θα έχεις την στήριξη του. Γιατί είναι άδικο για σένα, για το παιδί σου, για εκείνον, ακόμη και για τους γονείς σου. Το βάρος δε θα πρέπει να βαρύνει μόνο την γυναίκα, κι εσύ στην προκειμένη περίπτωση δεν είσαι καν, είσαι ένα κορίτσι. 'Οπως και να χει, σου εύχομαι καλή τύχη, όλα να πάνε καλά και να γίνεις περισσότερο σοφή.