Εγώ νομίζω ότι ειμαστε αρκετοι που θελουμε να μεγαλωσουμε ετσι οπως αναφερεις τα παιδια μας! ή εστω τα εν δυναμει παιδια μας! Χαιρομαι πολυ γιαυτο και που βρισκετε το θαρρος να το κανετε! Πριν καποια χρονια γνωρισα ενα παιδακι σε ενα σχολειο, το οποιο ηταν στην πρωτη δημοτικου. Δεν εχω θαυμασει ποτε παιδι στην ζωη μου οσο αυτο! Μιλουσε με επιχειρηματα (το 6χρονο τωρα) γιατι δεν του αρεσει να βλεπει τηλεοραση και δεν βλεπει ποτε! Στις σχολικες γιορτες ηξερε παντα τι γιορταζουμε και γιατι (ηξερε για τη χουντα απιστευτες λεπτομερειες). Απο δραστηριοτητες ειχε δοκιμασει ορειβασιες, ποδηλασιες τα παντα! Και μπορουσες να ανοιξεις μαζι του μεχρι και φιλοσοφικη συζητηση! Παραλληλα ηταν πληρως ενταγμενο στην ταξη και παρα πολυ προσιτο στα αλλα παιδια, χωρις να τα σνομπαρει!!! Αρα για μενα μεγαλη βαρυτητα εχει να μαθουμε στα παιδια να υπερασπιζονται τις επιλογες τους και τη διαφορετικοτητα τους αλλα να μην εχουν υφακι απεναντι στους ανθρωπους που δεν εχουν τις ιδιες επιλογες... Μην σκεφτεσαι τι θα τραβηξει το παιδι σου σε ενα τετοιο κοσμο, σκεψου ποσο μπορει να φωτισει το παιδι σου με την μοναδικοτητα του εναν τετοιο κοσμο!