1. Συμπεριλαμβάνεις την έννοια της αγάπης στον ορισμό που δίνεις για τον έρωτα. Ο έρωτας δεν προυποθέτει αγάπη, είναι δύο έννοιες διακριτές και ανεξάρτητες η μία από την άλλη.2. Στο δεύτερο μέρος του ορισμού σου, γράφεις για γάμο ή/και δια βίου συμπόρευση. Πιο κάτω γράφεις "...αλλά ο/η σύντροφός τους ήταν άλλος από αυτόν που ποθούσαν κι αγαπούσαν μια δεδομένη χρονική στιγμή, ΑΡΑ δεν υπήρχε η κατάσταση του έρωτα". Η συλλογιστική σου είναι προβληματική, καθώς στο συμπέρασμά σου υποστηρίζεις πως δεν υπήρχε κάτι, που στην υπόθεσή σου λες πως υπήρχε (οι άνθρωποι δεν παντρεύονταν αυτόν με τον οποίον ήταν ερωτευμένοι, άρα δεν υπήρχε έρωτας. Αφού ήταν ερωτευμένοι, άρα υπήρχε και έρωτας, ανεξαρτήτως αν τον βίωσαν με το έτερον ήμισυ ή όχι) Το οτι δεν παντρεύονταν, λοιπόν, τον άνθρωπο με τον οποίο ήταν ερωτευμένοι, δεν αναιρεί την ύπαρξη του έρωτα. Το ένα δεν προυποθέτει το άλλο. Επιπλέον, ο έρωτας, για να υπάρξει, δεν χρειάζεται να είναι δια βίου. Εγώ μπορεί να είμαι ερωτευμένος με κάποια δύο χρόνια λ.χ., και μετά το συναίσθημα να συρρικνωθεί. Αυτό δεν κάνει τον έρωτά μου ψεύτικο.Όσον αφορά τους Άραβες, τυχαίνει να γνωρίζω πολλούς και σε διαβεβαιώ πως ο έρωτας είναι πολύ έντονο στοιχείο της ψυχοσύνθεσης, αλλά και του πολιτισμού τους. Ο έρωτας καθε αυτός, είναι αρχέγονος και είναι πανανθρώπινος, ακριβώς επειδή φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων (αναφέρομαι στον homo sapiens), απ' όταν αυτοί πρωτουπήρξαν, ανεξαρτήτως συνθηκών ή κοινωνικών δομών ή περιβάλλοντος γενικότερα.