Μπορεί να μην είχες άδικο αλλά τη γνώμη μας την εκφράζουμε υπό προϋποθέσεις. Το "μεσημέρι είναι, για ένα καφέ θα πάμε" είναι καλούτσικο, εστιάζει στην ώρα και το μέρος, δεν τη θίγει άμεσα, το "εγώ δε σε κυκλοφορώ" είναι απόρριψη και προσβολή. Δεν πιστεύω ότι είχες πρόθεση να την προσβάλεις αλλά εκείνη έτσι το είδε και δεν μπορείς να κάνεις πολλά γι'αυτό.Έπειτα είναι το ύφος σου. Αν η αυθόρμητη σκέψη σου ήταν "είσαι σαν τσατσά Ω διαλογής", αυτό φαίνεται. Η απαξίωση δύσκολα κρύβεται στις αυθόρμητες αντιδράσεις. Μικρότερη, σχολείο ακόμα, είχα πει σε μια φίλη μου "μην ξαναβάλεις αυτό το τζην, σε παχαίνει". Η κοπέλα ήταν εύσωμη από μικρή, το συγκεκριμένο παντελόνι της καθόταν χάλια (ενώ είχε άλλα πολύ κολακευτικά ρούχα) αλλά ήταν καινούριο, της άρεσε πολύ και για ένα διάστημα μετά από αυτό ήταν ψυχρή απέναντί μου. Είχα θιχτεί κιόλας που δε μου μιλούσε, δεν είχα καταλάβει αφού "για καλό της το είπα". Λέμε τη γνώμη μας όσο πιο ευγενικά μπορούμε αλλά έχουμε υπόψη ότι ο άλλος μπορεί να παρεξηγηθεί. Τώρα (ας πούμε ότι έχω μια χ,ψ εμπειρία) θα έλεγα "Ξέρεις τι θα μου άρεσε να σε δω να φοράς; Το άλλο σου το τζην, το τάδε, που σου κάνει ψηλά πόδια" ως εκεί όμως. Ακόμα, λες ότι πάντα την υπερασπίζεσαι, ίσως εκείνη δεν το βλέπει έτσι γιατί θεωρεί αυτονόητη τη στήριξη από τη φίλη της (καλώς, κακώς δεν το σχολιάζω). Επιπλέον, οι περισσότεροι ίσως έχουμε την τάση να ξεχνάμε τις καλές στιγμές και να κρατάμε τις φορές που νιώσαμε αδικημένοι σα να είναι το τέλος του κόσμου. Δεν ξέρω αν θα τα βρείτε με τη φίλη, μην τη θεωρείς εγωίστρια που προσβλήθηκε και στενοχωρήθηκε, τη μάχη που δίνει με τον εαυτό της και το σώμα της δεν τη ξέρεις όσο κοντά της και αν είσαι. Προτείνω να της στείλεις ένα ευγενικό μήνυμα ζητώντας συγγνώμη, εξηγώντας ότι δεν ήθελες να τη στενοχωρήσεις.