Fame , περιγράφεις την κατάσταση με χειρουργική ακρίβεια , οφείλω να το παραδεχτώ :) Ακριβώς έτσι είναι. Ο "φόβος" είναι η κοινή συνισταμένη όλων αυτών που αναφέρεις. Ίσως η κτητικότητα είναι το λιγότερο σημαντικό , θα χαιρόμουν πραγματικά αν ήταν ευτυχισμένη ακόμα κι αν δεν ήταν μαζί μου. Να προσθέσω και μερικά στοιχεία ακόμα γιατί έχεις δίκιο στις παρατηρήσεις σου : α) Ηλικία : Είμαστε και οι δυο μετά τα 30 , οπότε , ναι , ισχυει αυτό που λες. β) Μέλλον : Δεν έχουμε συζητήσει ποτέ σοβαρά την περίπτωση του γάμου γιατί πολύ απλά είναι κάτι ουτοπικό με τα υφιστάμενα δεδομένα (βλέπε οικονομικό). Σίγουρα ευθύνεται κι αυτό για την φθορά και το αδιέξοδο σε ένα βαθμο. Είναι σαν μια μεταίωρη κατάσταση που δεν μπορεί να πάει ούτε μπροστά ούτε πίσω. γ) Χωρισμός : Έχω προσπαθήσει να ανοίξω και αυτό το θέμα αλλά είναι αρνητική στο να το συζητήσει. Και ακριβώς επειδή δεν πρόκειται ποτέ να της πω "δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου" δεν μπορώ ούτε να της εξηγήσω το πως νιώθω και αναπόφευκτα νομίζει οτι τα προβλήματα ανάμεσά μας οφείλονται αποκλειστικά σε εξωγενείς παράγοντες (πίεση, άγχος , οικονομικά προβλήματα , εργασιακή ανασφάλεια κλπ). ΥΓ Θα προσπαθήσω να το γράψω αυτό το δοκίμιο ή μάλλον να το ολοκληρώσω , γιατί αρκετά κομμάτια τα έχω γράψει ήδη. Δεν είχα φανταστεί ποτέ οτι θα ήταν ενδιαφέρον σαν θέμα για τρίτους ανθρώπους.