Παντού και πάντα θα υπάρχουν καφροι...Έχω περάσει κ γω αρκετές φάσεις απομόνωσης περιθωριοποίησης,από το σχολείο , αλλά σχεδόν σε όλη την διαδρομή της ζωής μου....δεχομουν υποτιμητικά σχόλια(ιδιαίτερα για την νοημοσύνη μου και όχι μόνο...) νομίζοντας ότι δεν ακούω ότι σχολιάζουν για μένα ή αφήνουν υπονοούμενα, ούτε καταλαβαίνω την γλώσσα τους... Πιστεύω οτι είναι βαθιά κομπλεξικοι αδιαμφισβήτητα, είναι αξιολυπητοι γιατί αν αγαπούσαν τον εαυτό τους δεν θα είχαν ίχνος εμπάθειας... Συνήθως βρίσκουν εύκολους στόχους, ανθρώπους ευάλωτους , εσωστρεφείς , ευαίσθητους....Ή τους αντιμετωπίζεις όπως σου φέρονται με σαρκασμό και τους αραδιαζεις κ συ τα ελαττώματα τους είτε επιλέγεις την αδιαφορία.... Η σιωπή είναι αθόρυβη αλλά ο χειρότερος εχθρός τους..Μην τους κάνεις την χάρη να τους δίνεις αξία εκεί ποντάρουν στην αδυναμία σου...Καλή τυχη!